|
مصاحبه سایت ایران قلم با آقای هادی شمس حائری در مورد مسائل روز قسمت اول ـ وضعیت نگران کننده اعضای جداشده مجاهدین در عراق و سفر به ژنو
29.02.2008 سایت ایران قلم
سایت ایران قلم: با تشکر از شما آقای هادی شمس حائری که در این مصاحبه شرکت کردید. سؤالی را خدمتتان مطرح میکنم . با توجه به وضعیت مبهم سازمان مجاهدین خلق در عراق و شرایطی که اعضای جدا شده از این گروه در داخل کمپ تیف مستقر در اشرف دارند و همچنین نارضایتی اعضای درون تشکیلات که کماکان سرکوب می شوند. از سوی دیگر اظهارات مقامات ارشد دولت عراق که خواهان خروج سازمان مجاهدین خلق از عراق هستند و بارها آن را تکرار کرده اند، از جمله اخیراً آقای هوشیار زیباری وزیر امورخارجه عراق در مصاحبه با خبرنگاران گفت دولت عراق نمی تواند حضور سازمان مجاهدین خلق را در این کشور تحمل کند و همچنین روز گذشته نیز آقای دباغ سخنگوی دولت عراق چنین موضوعی را مطرح کرده است. بفرمائید که اعضای جداشده سازمان در عراق و در داخل اردوگاه تیف و آواره در بیابان های عراق چه نیازهائی دارند و شرایط فعلی و آینده را چگونه می بینید و چه کمکهایی به این افراد می توان کرد؟
آقای هادی شمس حائری: من هم از شما برای انجام این مصاحبه تشکرمیکنم. باید خدمت شما عرض کنم که بعد از سرنگونی صدام حسین، در واقع هیچ چشم اندازی برای حضور سازمان مجاهدین در عراق وجود نداشت و رهبران این سازمان یعنی مسعود رجوی و همسرش مریم رجوی بی جهت اصرار داشتند نیروهایشان را در عراق نگاهدارند. اگر این زن و شوهر عقل و شعور سیاسی درستی داشتند و تحلیل درستی از شرایط می کردند و منافعشان را خوب تشخیص می دادند، باید که از عراق سریعا خارج می شدند و به اروپا و کشورهای دیگر می رفتند وسلاح و خشونت را کنار می گذاشتند و فعالیت های سیاسی و مسالمت آمیز را برای ادامه بقایشان آغاز می کردند. یعنی به نفع آنها بود که مبارزه خشونت طلبانه و مسلحانه را کنار می گذاشتند و با پذیرش اشتباهات و خیانت های گذشته و در میان گذاشتن آن با افکار عمومی که خواستار مبارزاتی مسالمت آمیز می باشند راه جدیدی را می گشودند. اما رجوی به علت سرشت خشونت آمیز وایدئولوزی که این خشونت را تئوریزه می کند و با آگاهی از این موضوع که نیروهایی که در عراق حضوردارند ، نیروهای ایدئولوژیک و وفاداری نیستند و. نیروهایی هستند ناراضی و مسئله دار که به اجبار اینها را در قرارگاه اشرف نگاه داشته ، یا به شیوه های دروغ و تزویرآنها را جذب کرده که این شیوه ها اساساً انسانی و دمکراتیک نبوده، میداند که اگر این افراد از عراق خارج شوند و حصار تشکیلاتی برداشته شود تمام نیروهایش پراکنده می شوند و از بین می روند. وقتی هم که سازمان نیرویی نداشته باشد، نمیتواند در تعادل قوا وارد معامله با کشورهای غربی بشود و حیات خودش را تضمین کند.این است که اصرار دارد که در عراق بماند حتی اگر چشم اندازی هم وجود نداشته باشد. به نظر من رهبری مجاهدین می داند که عراق محلی امن و استراتژیکی برای ماندن نیست اما بطور موقتی و تاکتیکی از او مسئله حل می کند. مجاهدین بعد از آتش بس روز بروز زندگی می کنند و هیچ برنامه استراتژیک و مدونی برای آینده ندارند. جمله ای که را که مریم در یکی از نشست های بعد از عملیات فروغ گفت بخوبی وضعیت روز بروز مجاهدین و از این ستون به آن ستون فرجی است را بیان می کند او گفت "تغاری بشکند ماستی بریزد جهان گردد به کام کاسه لیسان"، بواقع هم مریم خوب حال و روز مجاهدین را با این جمله بیان کرد. الان هم همین است، یعنی سالهاست که همین است. زمانی کاسسه لیس صدام بود و حالا دنبال امریکا و یا اسرائیل و یا هر قدرتی که آنها را به بازی بگیرد می گردند. وقتی خشت اول را کج کار می گذاری ساختمان تا عرش کج می رود و بعد از مدتی فرو می ریزد. اکنون زمان فرو ریختن مجاهدین است. به نظر من مجاهدین به چند علت نمی توانند در عراق بمانند اولا مجاهدین نیروهای مخالف حکومت جدید عراق هستند. دولت فعلی عراق اپوزیسیون صدام حسین بوده که به قدرت رسیده طبعا وقتی که رجوی هم متحد صدام حسین بوده و با وی در سرکوب اپوزیسیون همکاری می کرده ، در واقع دولت فعلی عراق آنها را همکار و دستیار صدام حسین می دانند. بخصوص نیروهای کرد، زیرا به دستور مسعود رجوی و مریم رجوی مجاهدین در در جنگ اول امریکا در عراق که بدنبال اشغال کویت توسط صدام حسین صورت گرفت از پادگانهایشان بیرون آمدند و با توپ و تانک شهرهای کردنشین را مورد تهاجم قرار دادند و تعداد زیادی از کردهای عراقی را کشتند. بنابراین حکومت عراق نیز که هم اکنون در دست اکراد و شیعیان و سنی های مخالف صدام حسین است زیاد دل خوشی از مسعود رجوی ندارند اگر چه بدنه مجاهدین را در این رابطه بی تقصیر می دانند اما در عین حال مجاهدین جائی در عراق ندارند. دوم :این که دولت فعلی عراق سر جنگ و دشمنی با حکومت ایران را ندارد و می خواهد با کشورهای همسایه خودش در صلح و صفا و آرامش زندگی کند و سازمان مجاهدین عامل تشنج در عراق می باشند که اینهم دلیل دیگری است که مجاهدین نمی توانند در عراق بمانند و بین حکومت دو کشور اختلاف و دشمنی ایجاد کنند. سوم: نیروهای داخل سازمان در عراق نیز ناراضی هستند. به این دلیل هم باز سازمان نمی تواند نیروهای خود را برای مدت زمان طولانی در عراق نگهداری کند، در هر صورت زور وخشونت هم به هر حال تا یک مرحله و مدتی کاربرد دارد. از آن به بعد به ضد خودش تبدیل می شود و نمی تواند نیروهای خودش را با زور در عراق و در قرارگاه اشرف نگاهدارد. کمااینکه بعد از سقوط صدام حسین و بوجود آمدن فرصت مناسب گروه زیادی از اعضای ناراضی سازمان مجاهدین در کمپ اشرف خواهان جدایی قطعی و خروج از سازمان شدند و فرار کردند و خودشان را به نیروهای آمریکایی معرفی کردند. امریکا هم کمپی را برای افراد جداشده در نظر گرفت، البته کمپ که نبود در همان بیابان یک سری چادرهایی زد که بتوانند این افراد آنجا زندگی کنند. خوب این افراد هم به مدت طولانی در کمپ تیف ماندند و از اعزام به کشورهای اروپایی و غربی هم دیگر خبری نبود. به هر حال به تنگ آمدند و از کمپ بیرون زدند یا آمریکایی ها رهایشان کردند تا خودشان مسئله خودشان را حل کنند. بقیه نیروهائی که در کمپ اشرف هستند همین سرنوشت را دارند، یعنی آنها هم روزی فرار خواهند کرد و بیرون خواهند زد.
سایت ایران قلم: آقای حائری شما بدرستی به دلایل سیاسی و استراتژیکی اصرار رهبری سازمان مجاهدین خلق بر ادامه حضور در عراق اشاره کردید و همچنین به دلایل بنیادی که دولت عراق نمی تواند حضور سازمان مجاهدین را در عراق تحمل کند، اشاره کردید. ما در هفته گذشته با خبر شدیم که شما با تنی چند از دوستان از جمله خانم ملکی و آقای سبحانی به ژنو سفر کردید و در مورد دوستان جداشده که در کمپ تیف هستند یا در بیابان های عراق سرگردان شده اند، با نهاد های بین المللی از جمله سازمان صلیب سرخ و سازمان کمیساریای عالی پناهندگان و دفتر نمایندگی دولت عراق در ژنو بحث و گفتگو و تبادل نظر کرده اید. خواهش می کنم در این مورد توضیحاتی را در مورد فعالیت هایی که در سفر به ژنو داشتید بفرمایید تا بعد به سؤال دیگری یعنی ارتباط انتخابات ریاست جمهوری آمریکا با حضور سازمان مجاهدین خلق در عراق برسیم.
آقای شمس حائری: همانطوری که شما گفتید طبق اخباری که به دست ما رسیده بود تعدادی زیادی از اعضای جداشده سازمان که در کمپ تیف بسر می بردند به ایران رفتند و حدود 200 نفرشان باقی ماندند که راضی به رفتن به ایران نبودند و خواستار رفتن به کشورهای غربی و پناهندگی در این کشور ها بودند. این افراد وقتی که از کمپ تیف آواره و در شرایط نا امن عراق رها شدند، بعضی ها گم شدند بعضی آواره شدند، بعضی در مرز عراق و ترکیه زخمی شدند و دستگیر وروانه زندنهای عراق گشتند . این افراد سال ها در حصار تشکیلاتی مجاهدین بودند و از شرایط بیرون و جامعه اطلاعی نداشتند و نمی توانستند مشکلات و مسائل خودشان را حل بکنند. به هر حال گم شدند، آواره شدند، از سرنوشت بعضی از آنها اطلاع دقیقی در دست نیست و عده ای از خانواده های این بچه ها که در عراق هستند برای ملاقات با بچه هایشان به عراق سفر کردند که سازمان مجاهدین مانع تماس و ملاقات آنها با بچه هایشان شد. از جمله خانواده آقای محمدی از کانادا به عراق سفر کردند برای اینکه دختر خودشان را در عراق نجات دهند و وسائل خروجش را از عراق فراهم کند. سازمان مجاهدین به هر حال این خانواده ها را اذیت و تهدید کرد و مشکلاتی برای آنها ایجاد کرد. از طرف دیگر آقای مسعود خدابنده هم سفری به عراق برای کمک به این خانواده ها وهمچنین اعضای جداشده سازمان مجاهدین داشت و در این ارتباط با مقامات آمریکایی و عراقی ملاقات هایی را انجام داد که مسائل و مشکلات این افراد حل شود تا بتوانند به زندگی عادی باز گردند. در همین رابطه ما هم که در اروپا هستیم ، تصمیم گرفتیم با نهاد های بین المللی و مدافع حقوق بشر تماس بگیریم و تلاش هایی را در اینجا انجام بدهیم تا کمکی به این افراد باشد و مسائل پناهندگی اینها حل و فصل شود. به همین جهت به سازمان صلیب سرخ و کمیساریای عالی پناهندگان مراجعه کردیم تا این نهاد ها را متقاعد کنیم که اقدامات و کمک های لازم را برای خروج این افراد از عراق فراهم بکنند. چون به هر حال حل مسائل پناهندگی این افراد از طریق کمک این نهادها میسرتراست. در این ملاقات ها موقعیت حساس و نگران کننده اعضای جداشده و خانواده های آنها برای سازمان صلیب سرخ و سازمان کمیساریای عالی پناهندگی توضیح داده شد و تذکر دادیم که این مشکل یک مشکل حقوق بشری است و نهاد های حقوق بشری و صلیب سرخ تنها نهاد هائی هستند که مسئول حل این مشکل می باشند. اگر دولتهای غربی هم قصد مبارزه با تروریسم دارند یکی از راههای کم هزینه و انسانی در مقابل جنگ با تروریست ها خلع سلاح نیروئی آنها است و از این زاویه دولت های غربی باید منتقدین و جداشدگان از دامن تروریسم را در کشورهای خود جای دهند. ادامه دارد برای ارتباط با آقای هادی شمس حائری با آدرس زیر تماس بگیرید shams222us@yahoo.com
مطالب در ارتباط: ــ کنترل دولت عراق بر پادگان فرقه مجاهدین خلق در این کشور ؟ ــ گزارش ملاقات هیئتی از فعالان حقوق بشر با مسئولین دفتر نمایندگی دولت عراق در ژنو ( سایت ایران قلم ) ــ گزارش از وضعیت باقی مانده های اعضای سازمان مجاهدین خلق در کمپ اشرف پس از رایزنی با مقامات دولتی عراق ( ایران اینترلینک ) ــ گزارش ملاقات هیئتی از کانون ایران قلم با مسئولین سازمان جهانی صلیب سرخ در ژنو ــ کانون ایران قلم اعمال تروریستی علیه آقای مصطفی محمدی، خانم حمزه و آقای خدابنده را محکوم می کند ــ تشکیل بنباد خانواده سحر، ظرفی استراتژیک برای اعضای منتقد و جداشده در عراق ( سایت ایران قلم ) ــ تشکیل بنیاد خانواده سحر در عراق (ایران اینترلینک ) ــ جداشدگان از سازمان مجاهدین در کمپ تیف را دریابیم ( بتول ملکی ) ــ وضعیت جداشدگان از مجاهدین خلق ( رادیو بی بی سی ) ــ نامه کانون ایران قلم به آقای جلال طالبانی رئیس جمهور عراق ـ استمداد دو کانون مدافع حقوق بشر از نهادهای بین المللی در مورد اعضای جداشده مجاهدین در عراق ــ به یاد دوستان در بند باشیم ( سایت ایران قلم ) ــ نامه کانون ایران قلم به خانم مگوانال روگو،رئیس بخش خاورمیانه کمیته بین المللی صلیب سرخ جهانی ــ اعضای سابق مجاهدین و زندانیان کنونی آمریکا در تیپف را دریابیم ( نامه آقای حسیبی )
سایت ایران قلم از انتشار مطالب و مقالاتی که در آن کلمات توهین آمیز استفاده شده، معذور است مسئولیت مطالب درج شده بر عهده نویسندگان آن می باشد |
