خاطرات الهه قوام پور

الهه قوام پور

لینک به قسمت اول

لینک به قسمت دوم

لینک به قسمت سوم

لینک به قسمت چهارم

بعد از سه روز  اقامت در شهر سليمانيه كه به منظور ارتباط تلفنی با خانواده بود به پايگاه جليلي  با روجيه اي بسيار خراب برگشتم . تازه متوجه شدم كه همه افراديكه در انجا حضور دارند با ميل و رغبت خودشان نيامده اند و اين ارتباط تلفني ميتواند يكي از روشهاي وصل  به اين جريان توسط خانواده هاي خود كه مقيم انجا هستند،  باشد . از همان روز بعد از امدنم به سليمانيه  يك سوال ذهنم را به خود مشغول كرد كه چگونه افراد تحصيل كرده  ان هم در خارج از كشور به اين جريان ييوسته اند ؟ وقتيكه ادم فيلمهاي انها را در موقع انقلاب كردن و يا حضوري ميديد به راحتي تحقير انها را ميديد . تحصيلات  و مدارك بالاي آنها مورد انتقاد و نكوهش  شديد مسئولين قرار ميگرفت انگار كه انها امده بودند  كار طاقت فرسا بكنند  و تحقيربشوند و در پايان هم  خون خود را بدهند . در تركيه بيشتر به اين موضوع  واقف شدم كه براي  بدست اوردن يك نيرو چقدر انرژي ميگذاشتند  و چقدر نيرو را  دست به دست ميگرداندند و  مورد تعريف و تمجيد قرار ميدادند تا به تله بيفتد.

البته این موضوع در مورد مسافراني  بود كه به قصد يك زندگي بهتر ايران را ترك كرده بودند و يا بخاطر ادامه تحصيل ميخواستند به اروپا بروند  .  من  كه هوادار اين جريان نبودم    و سواد سياسي هم نداشتم  با خودم مثال معروف را مي اوردم   كه نه به بار است و نه بداراست، آقاي رجوي به قدرت نرسيده  چگونه عكسش در هر گوشه و كنار ديده ميشود و  هر روز صبح در مقابل عكسش  قوانين خشك ارتشي با سرود خواني  و رژه سپري مي شود  و تمام نشست ها   حول و حوش خدا كردن مسعود و مريم است؟ خوب اين چه فرقي با زمان شاه مي كند؟

البته مگر انها زماني بخاطر همين كارها نبود كه مبارزه بر عليه شاه  كردند؟ تازه ان موقع شاه قدرت در دستش بود و تمام جهان او را ميشناخت.  وقتيكه  آدم داستان رهبران گروهاي سياسي كشورهاي ديگر را مرور مي كند تا قبل از قدرت گرفتن  سعي داشتند  خودشان را به ظاهر هم كه شده  در كنار مردم جا دهند و از خود بيني و بزگ بيني و ستايش  فاصله بگيرند،  ولي  در مورد اقاي رجوي رهبريت به اين شكل صدق نميكرد؟

اما من و همسرم و فرزندم چگونه وارد عراق شدیم؟

 روزیکه من و همسرو پسر يكساله ام  وارد كردستان عراق شديم  راه طولانی را با چند همراه  طی کرده بودیم . سفرمان با ماشين و هم با  قاطر و گاهي هم مجبوربوديم مسافتي را يياده طي كنيم ... . اولين  توقف ما در نيمه شب تابستاني سال ٦٤ در  قهوه خانه اي  كه با نور  ماه به راحتي ديده ميشد، بود .   چون منطقه كوهستاني بود هوا تقريبا سرد بود  من و پسرم از روي قاطر  پياده شديم و يك راست به داخل   قهوه  خانه  رفتيم بدون انكه از كسي اجازه بگيريم خودمان را روي تختي كه شباهت زيادي به صندلي چوبي داشت انداختيم و يكراست به خواب رفتيم . ساعت هفت صبح با شنيدن  یک اهنگ از خواب بیدار شدم چند نفر در حال خوردن صبحانه  بودند مردی با چهره بسیار مهربان نزدیک شد و سلام گفت و پرسید؟

چه میل دارم ، خندیدم و گفتم   هر چی  توي آشپز خانه ات است برايم بياور. او هم لبخندي زد و گفت چشم   شما مهمان  عزيز من هستيد ، باشه من میروم و برایت تخم مرغ درست ميكنم و براي پسرت شير تازه ميارم.  او رفت به دنبال تهيه صبحانه،  بعد از چند دقیقه  همسرم با یکی از برادرهای مجاهد سر رسید.   ضمن احوالپرسی خواست که من با آنها بروم. من گفتم سفارش صبحانه داده ام، بعد از صبحانه می آیم . برادر مجاهد  گفت  وقتیکه  قهوه چي بياد و ببينه  كه  شما نیستید صبحانه را بر میگرداند . گفتم  خوب معلوم است كه بر ميگرداند ولي عمل من یک توهین و بی ادبی است . چون  من سفارش صبجانه  داده ام . اما برادر مجاهد  گويا حرفهاي من ارزش يك  پاپاسي هم برايش  نداشت و از همسرم خواست بچه را بغل بگیرد و برويم. و از همان آغاز،  قدرت و اراده را از من و همسرم ربودند و بدون توضيح و  خداحافطی بیرون آمدیم.

راستش خیلی ناراحت شدم و تصور نمیکردم تا این حد  آقاي رجوي اداب معاشرت  را از نيروهاي خود گرفته باشد . برادر مجاهد كه جلوتر پيش ميرفت  ما را به زیر چادري كه   در نزدیکی قهوه خانه قرار داشت، برد. وقتيكه وارد چادر شديم  چند نفر از برادرهاي مجاهد مشغول خوردن صبحانه بودند كه دعوت كردند تا با آنها  نان و پنیر با چایی صرف كنيم .

در حين خوردن صبحانه بوديم كه يكي از خانمهاي مسافر كه همراه ما بود ، سرو کله اش پیدا شد و گفت:

 الهه دیشب خیلی دنبالت گشتم کجا بودی؟ برایش تعریف کردم که در قهوه خانه خوابیدیم.  در  حین گفتگو  با او بودم که همان  برادر مجاهد  از او خواست که او  برود.  تصوري  كه از مجاهدين داشتم ان نبود كه به واقعيت داشتم ميديدم . بعد از دو ساعت ما را با یک قاطر به منطقه دیگري  بنام گلاله بردند که در آنجا یک ساختمان بود و یک چادر هم در مقابل آن قرار داشت  .  من و فرزندم با   همسرم شب را زیر چادر سر کردیم. با اینکه تابستان بود، ولی هوا سرد بود . صبح  را با سرود " ای مجاهد ای مجاهد" و   مختصر صبحانه ای آغاز كرديم . بعد از صبحانه همسرم را  خواستند كه با او صحبت كنند كه بيشتر حول و حوش من و افكار من از او می پرسند.  حدود ساعت چهار بعد از ظهر بود که فردی آمد و خودش را صالح معرفی کرد و گفت آمده كه ما را به پايگاه جليلي ببرد. او  علت آمدن ما را پرسيد و من ساده لوح گفتم كه براي ادامه تحصيل ميخواهيم به خارج  برويم غافل ازاينكه نمي دانستم كه آنها  با همسرم قبلا صحبت كرده اند .  یک فرمی را از توی جيبش در آورد  که اگر سازمان ما را به هر جایی که خودش خواست بفرستد مخالفت  نکنیم  بعد از یک بحث کوتاه من و همسرم آن فرم را امضا کردیم.  بعد از امضا كاك  صالح  گفت هر چی پول و طلا شناسنامه پاسپورت و غيره داريد   بدهید که مبادا گم شود. برايم  چنين تقاضايي خيلي مشكوك بنظر ميرسيد  با اين حال شناسنامه و پول را  به آنها داديم و كارت رانندگي و كمي هم كه طلا داشتم به آنها ندادم و ياس هم من نداشتم بخاطر اينكه  در ايران  گرفتن ياس  يكسال طول ميكشيد از گرفتن ياس صرفنطر كرديم  . بعد از اینکه   برادرصالح همه چیز را از ما گرفت ما را سوار ماشینی کرد و همراه  راننده به طرف پایگاه جلیلی  برد. بعدها شنیدم مخالفين   صدام حسین خواسته بودند  كه انها  يايگاه جليلي را بخاطر همكاري با صدام حسين ترك كنند  و بخاطر همين آنجا را منهدم کردند. به پایگاه جلیلی رسیدیم همسرم را به آنطرف ساختمان که در گودی قرار داشت بردند و من را  در يكي از اتاقها كه مربوط به خواهرهاي مجاهد ميشد  منتقل كردند . آن شب مسئول آنجا آمد  و اطلاعات لازم را در مورد سالن غدا خوری و حمام و اتاق خواب داد . او از من خواست یک اسم مستعار برای خودم  انتخاب كنم اسم الهام  که در خانه ناميده ميشدم را، انتخاب کردم. او هم قبول کرد و بعد  از من خواست گزارش بنویسم در مورد هر چیزی که می بینم!!

شب اولم بود و دلم میخواست بخوابم و خستگی این راه طولاني  را از بدن خسته ام بیرون کنم  اما امكانش هرگز پيش نيامد . همان  شب  ساعت ۳ صبح از خواب بيدارم  كردند و  به همراه چند تازه وارد نگون بخت ديگر به اتاق ديكري رفتيم  و نشستيم و  با چشمان خواب الود قصه فرار و پرواز آقای مسعود رجوی را که در نشریه مجاهد  چاپ شده بود را به نوبت خوانديم. بعضي از ما سواد خواندن را نداشتند و شايد ده دقیقه زمان ميبرد  که يك خط را تمام  كند . هر صبج كارمان خواندن نشريه بود و بعد نماز خواندن  و بعد مراسم سلام صبحگاهي  و بعد صرف صبحانه و كارهاي الكي كه زمان را بيخود از دست ميداديم .  

ادامه دارد

ادامه دارد

 ــ مصاحبه محمد حسین سبحانی با آقای دکتر ابوالحسن بنی صدر ( ایران قلم )

ــ پنجمین پیام صوتی خانم بتول سلطانی خطاب به ناهید بلوچستانی، الهام و شهرام کیامنش ( بتول سلطانی )

ــ داستان سی زن ( مهدی خوشحال )

ــ نامه خانم بتول ملکی  به خانم هیلاری کلینتون وزیر محترم امور خارجه آمریکا ( بتول ملکی )

ــ نامه ای به خواهرم بتول سلطانی ( الهه قوام پور )

ــ مصاحبه محمد حسین سبحانی با آقای دکتر ابوالحسن بنی صدر ( ایران قلم )

ــ مصاحبه بنیاد خانواده سحر با آقای علیرضا عینکیان ( بنیاد سحر )

ــ  نامه آقای میلاد آریایی به آقای اد ملکرت نماینده سازمان ملل متحد در بغداد ( میلاد آریایی )

ــ نامه سرگشاده کانون ایران قلم به نماینده سازمان ملل متحد در بغداد ( ایران قلم )

ــ چهل تن دیگر به جمع خانواده های متحصن مقابل قلعه اشرف در عراق پیوستند ( بنیاد سحر )

ــ اعلام جدایی آقای روح الله تاجبخش از فرقه مجاهدین در همبستگی با خانواده های دردمند اسیران قلعه اشرف ( روح الله تاجبخش )

ــ  کتاب " پیکر زخمی " منتشر شد ( بتول ملکی )

ــ علیرضا عینکیان از فرقه مجاهدین فرار کرد، گریزی دیگر از پادگان فرقه ای اشرف ( بنیاد سحر )

ــ  نامه ای از زبان یک تیرباران شده سال 1350 به مسعود رجوی ( میلاد آریایی )

ــ آمدم،حلقه به در کوفتم و برگشتم ( آریا ایران )

ــ مجاهدین ، نافی آزادی آدمی ( آرش رضایی )

ــ نامه بنیاد خانواده سحر به دبیر کل ملل متحد ( بنیاد سحر )

ــ شعری برای زن دلاور ایرانی خانم بتول سلطانی عزیز ( فرزاد فرزین فر )

ــ ترجمه کتاب فرقه ها درمیان ما منتشر شد ( ابراهیم خدابنده )

ــ پیام خانم بتول سلطانی به قربانیان اسیر در قلعه اشرف در مورد تجاوز های جنسی ، ایدئولوژیک مسعود رجوی ( ایران قلم )

ــ شکست اخلاقی آمریکا و اتحادیه اروپا در قبال تروریسم ( فرزاد فرزین فر )

ــ مجاهدین ، نافی آزادی آدمی - قسمت اول ( آرش رضایی )

ــ سوز و گداز  فرقه مجاهدین از روشنگری های فعالین حقوق بشر ( بتول سلطانی )

ــ خروج آمریکاییان از عراق و نگرانی رو به افزایش مجاهدین ( میلاد آریایی )

ــ خاطرات  مهرداد ساغرچی یکی از قربانیان سازمان مجاهدین خلق ـ قسمت دوم ( مهرداد ساغرچی )

ــ غبار روبی از رای دادگاه کلمبیا در مورد سازمان مجاهدین ( بهار ایرانی )