سیر مداوم نقض حقوق بشر در فرقه مجاهدین(قسمت اول)

18.09.2014

شهروز تاج بخش

سازمان مجاهدین از بدو تأسیس و به ویژه در سه دهه اخیر، همواره یکی از ناقضان آشکار حقوق بشر و از متجاوزین به حقوق بشر بوده است؛ سازمانی که بنا به نام ‌اکنون بی مسمایش، باید جهادگرانه در راه دفاع از حقوق توده‌ها مبارزه کند اما، خاضعانه سر تسلیم در مقابل اربابانی فرود می‌آورد که با لبخند در مقابل انبوه جنایات این فرقه، چشم خود را می‌بندند تا از خدمات مزدوری این فرقه بی پرنسیب، نهایت استفاده را ببرند. ادامه همین شیوه نیز در سال‌های اخیر باعث شده تا فرقه رجوی، خود را یکی از مدافعان حقوق بشر و مردم ایران نشان دهند و با چراغ سبز آمریکا و برخی دولت‌‌های غربی، پارلمان برخی کشورهای اروپایی را به اتوبان رفع حوائج و تأییدات نامشروع خود تبدیل کنند و دم از حقوق بشر بزنند.

نقض حقوق بشر در ایران البته و صد البته محکوم است و باید برای آگاه کردن وجدانهای بیدار بین المللی و بهبود وضعیت اجتماعی در ایران کوشید اما مسئله این است که جریانی که به هیچ عنوان به ابتدایی ترین حقوق انسانها اعتقاد و التزامی ندارد نمی تواند خود داعیه دار دفاع از حقوق بشر باشد و سنگ دفاع از مردم رنج کشیده ایران را به سینه بزند .

اما چرا حقوق بشر در فرقه مجاهدین به کاریکاتوری غم‌بار تبدیل شده و چرا هر زمان که این سازمان تروریستی، دم از حقوق بشر می‌زند، سیاهه بلند بالایی از موارد متعدد نقض حقوق بشر در این فرقه، در مقابل افکار آزاد اندیش جهان به نمایش در می‌آید؟

بررسی ابعادی از موارد متعدد نقض حقوق بشر در این فرقه، تا حدودی مقصود این یادداشت را آشکار می‌کند، به ویژه آنکه جلوگیری و کاهش موارد متعدد نقض حقوق بشر در فرقه‌ها، همواره به عنوان یکی از دغدغه‌های اصلی حامیان واقعی حقوق انسان‌ها در سازمان‌های بین‌المللی بوده و هست .

۱ – سرکرده مجاهدین از سال ۱۳۶۸، در این فرقه طلاق های ایدئولوژیک را به صورت اجباری مقرر کرد و همه اعضا متعهد شدند برای همیشه حق ازدواج را از خود سلب کنند تا وابستگی به خانواده و همسر و فرزندان، باعث عدم تمکین از مسعود و مریم رجوی نشود. با این کار تمام پل‌های عاطفی پشت سر اعضا فرو ریخت و آنها تبدیل به ربات‌هایی بی‌حس و عاطفه شدند برای محقق کردن امیال تروریستی مسعود رجوی .در این خصوص حضور خانواده اعضای فرقه رجوی در پشت درهای پادگان اشرف، به قدری بر رویه و عملکرد فرقه‌ای این سازمان تروریستی تأثیر گذاشت که مقابله با خانواده‌هایی که به پشت درب‌های پادگان اشرف رسیده بودند، به بزرگ‌ترین استراتژی مسعود رجوی تبدیل شد. فکرش را بکنید؛ ربات‌های بی‌احساسی که با جدایی از کیان خانواده‌ و طلاق اجباری، روز به روز بیشتر از قبل ازعاطفه‌های انسانی محروم شده‌اند و هر سال بیش از قبل بر کارکرد برنامه‌ریزی‌شده‌شان، همچون ماشین‌های اجرای برنامه – از نوع فرقه‌ای‌اش – افزوده شده، وقتی صدای خانواده‌ شان را از بلندگوهای تعبیه شده در پشت درهای پادگان اشرف می‌شنیدند، چه حس و حالی پیدا می‌کردند؟ حداقل این است که در دل، را سرزنش خودشان می کردند که ای داد، چه بودیم روزگاری و امروز چه بر سرمان آمده … . پس رجوی حق دارد که خانواده‌ها را بزرگ‌‌ترین دشمن خود بداند.

۲ – جدایی از دنیای آزاد و زندگی و انتخاب آزادانه . عملکرد آزادی، بسیار گسترده و عمیق است، محبوس شدن فیزیکی به محبوس شدن اندیشه منجر می‌شود زیرا قطع ارتباط با دنیای بیرون، انسان را از تبادل آزاد اطلاعات دور خواهد کرد و تنها منجر به مرور محفوظات ذهنی گذشته می‌شود. آنهایی را که مسعود رجوی سال‌هاست مانع از خروج‌شان شده، آزادی را تنها در محدوده اخبار سانسور شده تلویزیون فرقه می‌فهمند، وطن و دفاع و مبارزه برای وطن را تنها از دهان همسر سرکرده فراری فرقه و از پیام‌های کسی می‌شنوند که خود را رهبر خلق قهرمان ایران می‌داند! اما ۸ سال قبل و با انفجار اولین موشک شلیک شده از هواپیماهای آمریکایی، جانش را برداشت و در رفت. اسیرانی که در تشکیلات مجاهدین حضور دارند، نمی‌توانند کتاب بخوانند، ساعات رفت و آمدشان را خودشان تنظیم کنند، برای خانواده و دوستان خود نامه و کارت پستال بفرستند، رادیو گوش کنند، عاشق شوند، مسافرت بروند و شغل انتخاب کنند و هزاران هزار کار دیگر را نمی‌توانند انجام دهند .

۳– نقض مکرر حقوق زنان؛ موارد نقض حقوق زنان در فرقه رجوی آنقدر زیاد و گسترده است که شاید نتوان لیست دقیق همه این موارد را بطور کامل نام برد. زنان در این فرقه سال‌هاست که از داشتن کانون خانواده محروم هستند و رجوی همه آنها را مجبور به جدایی از همسرانشان نموده‌است. آنها پس از جدایی از همسرانشان، بلای دیگری را هم تحمل کردند؛ جدا سازی فرزندان از مادران و انتقال آنها به اروپا و بی‌خبری کامل مادران از فرزندانشان و در ادامه بعضا این دختران مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفته و یا مجبور به ازدواج اجباری با کسانی شدند که در ظاهر سرپرست آنها بوده و اختلاف سنی فاحشی با آنان داشتند، سوء استفاده جنسی مسعود رجوی از زنان شورای رهبری که انتشار گفتگوی خانم بتول سلطانی(عضو سابق شورای رهبری فرقه رجوی‌) در این مورد همچنان از جانب رجوی و خدم و حشمش بدون پاسخ مانده است، اقدام خیانت بار و خارج کردن رحم ۱۵۰ زن در این فرقه برای محروم کردن ابدی آنها از انگیزه انسانی مادر شدن که با این روش، اندک کور سوی امید زنان این فرقه و انگیزه خروج آنها نیز برای همیشه از میان رفت، توهین و زندانی کردن زنان خواهان جدایی، همراه با شکنجه آنها و ده‌ها ظلم دیگر در حق زنان این فرقه از جمله برکات مداومی! است که مسعود رجوی ادعا می‌کرد حضور در این سازمان تروریستی برای زنان و مردان «مجاهدین» به همراه دارد!

۴ – مزدوری صدام و ترورهزاران عراقی؛ تاکنون اسناد بسیاری توسط سازمان‌های بین‌المللی در خصوص کشتار وسیع کردهای شمال و سرکوب انتفاضه جنوب عراق توسط مجاهدین منتشر شده است و جداشدگان بسیاری نیز در گفتگو با سایت‌های خبری، بر اسناد منتشر شده توسط سازمان‌های بین‌المللی صحه گذاشته‌اند. مجاهدین به دستور صدام ، ددمنشانه‌ترین جنایات را در حق مردم عراق روا داشتند و برای خوش خدمتی به ارباب خود، از انجام هیچ جنایتی فروگذار نکردند و به هر نحو ممکن سند نوکری خود به صدام را به اثبات رساندند. با وجود مقالات و اسناد متعددی که در این مورد توسط رسانه‌های دنیا منتشر شده است، اما سرکردگان فرقه در طی سال‌های گذشته و بخصوص پس از سرنگونی ولی‌نعمت خود صدام، تلاش گسترده‌ای به کار بردند تا آثار جنایات گسترده خود در عراق را پاک کنند. از جمله این موارد می‌توان به افاضات قلم‌بدستی اشاره کرد که سعی در تطهیر این فرقه تروریستی از جنایات مذکور دارد. “صافی‌الیاسری” همواره با دریافت مبالغ کلان ازمجاهدین، مقالات متعددی در تمجید از نقش این سازمان تروریستی در حفظ صلح و امنیت عراق می‌نویسد! از انتشار گسترده اخبار کردکشی درعراق به شدت گلایه‌مند شده و اعلام کرده ماجرای کردکشی دروغ است و اعضای سازمان مجاهدین خلق هیچ نقشی در کردکشی مردم عراق ایفا نکرده‌اند. وی که در تمجید ازمجاهدین کتابی نوشته‌ است، به دروغ ‌ کتاب خود را سند معتبر سازمان ملل معرفی می‌کند. وی در کتاب خود با ادعای آشنایی با حقوق بین‌الملل، تلاش گسترده‌ای در مبرا کردن آنها از جنایت‌‌هایی دارد که سازمان ملل، دولتمردان آمریکایی و سازمان‌های حقوق بشری، بارها به انجام آنها در گذشته و توسط مجاهدین تاکید کرده‌اند.

ادامه دارد

شهروز تاج بخش

آلمان

_______________________________________________________________

نامه سرگشاده آقای تاج بخش به آقای حیدر العبادی تخست وزیر جدید عراق

08.09.2014

شهروز تاج بخش

من شهروز تاج بخش و دوستانم در کانون ایران قلم از مسئولین و اعضای قدیمی جداشده از سازمان مجاهدین خلق هستم که هر کدام 10 تا 25 سال در مناسبات تشکیلاتی آنها در عراق بوده و به تبع آن شناخت کافی از اندیشه فرقه گرایانه این جریان و تلاشهایش برای دخالت در امور عراق را داریم .

با تبریک انتخابتان به عنوان نخست وزیر کشور عراق و آرزوی موفقیت در تلاش برای مستقر کردن امنیت و ثبات دراوضاع بحرانی عراق با احترام نظرتان را به نکاتی جلب می کنم .

انتخاب شایسته شما نشانگر این بود که مسئولین سیاسی عراق و نمایندگان مجلس مایلند تئوری مشارکت تمام طیف های ملی ومردمی در قدرت و برخورد قاطع با تروریسم و خشونت را در دستور کار خود قرار دهند که این به نوعی تنها راه برون رفت از این شرایط بحرانی است و در صورت موفقیت ، عراق را به آرامش و امنیتی نسبی خواهد رساند .

اکنون دیگر در شرایطی که گروه تروریستی داعش در حال تثبیت قدرت خودش در بخشی از عراق و دست زدن به جنایات غیر انسانی وپاکسازی قومی و نژادی می باشد ، تمام طیف های مردمی عراق ، دولت های دیگر و نهاد های حقوق بشری بر ضرورت مبارزه بر علیه این جریان تروریستی اذعان دارند.

باید خاطر نشان کرد که مبارزه با تروریسم و اندیشه های بنیادگرا در عراق باید فراگیر باشد ،وجود فرقه مجاهدین خلق در عراق بی ارتباط با قدرت گرفتن داعش در این کشور نمی باشد، در غیر این صورت چه دلیلی دارد که یک گروه غیرعراقی اصرار داشته باشد در عراق بماند و در منازعات سیاسی عراق نیز با پول های بادآورده صدام حسین دخالت کند .

فرقه رجوی در عراق به مثابه پشت جبهه تبلیغاتی ، مالی و سیاسی فرقه تروریستی داعش عمل می کند. کما اینکه رجوی در تبلیغاتی رسانه ای خودش این گروه تروریستی را تا مدتی پیش انقلابیون عراقی می خواند که مبارزان آزادی اند !

از همین رو امیدوارم که شما مماشات و اشتباه دولت قبلی عراق را تکرار نکنید و در مقابل این جریان هوشیارانه و با قاطعیت و در عین حال با خویشتن داری و فهم شرایط نیروهایی که بر خلاف میلشان در تشکیلات فرقه مجاهدین مانده اند برای نجات و جابجایی این نیروهای اسیراقدام کنید و حقوق انسانی و امنیت آنان را در راستای خروج از کشور عراق فراهم نمایید .

من و سایر دوستانم در کانون ایران قلم مایل هستیم که از همین طریق به شما و نهادهای بین المللی درگیر در مسائل عراق یادآوری کنیم که عراق جای ماندن برای یک نیروی خارجی و غیر عراقی نمی باشد، طبعا پاسخ به این پرسش که چرا مسعود رجوی ومریم رجوی برای ماندن درعراق اصرار دارند، ریشه بسیاری از فعالیتهای تروریستی در عراق را روشن می کند.

با احترام

شهروز تاج بخش

______________________________________________________________

متن مصاحبه آقای شهروز تاجبخش با تی وی مردم ـ قسمت دوم و پایانی

نگاهی به انتخاب نخست وزیر جدید عراق حیدرالعبادی

03.09.2014

شهروز تاجبخش

اقای تاجبخش :

ما باید بیاییم موضعگیری های مجاهدین را در کنار هم بگذاریم و بتونیم یک نتیجه ای بگیریم و ببینیم که مجاهدین چرا دارند به این صورت عمل می کنند از طرف دیگر ما شاهد بودیم که بعد از پیشروی های داعش و تمام جنایاتی که می کردند اما مجاهدین در سایتهای خودشان از انها به عنوان نیروهای عشایر عراق و نیروهای انقلابی عراق اسم می بردند و سعی می کردند که این عملیات را پوشش بدهند و جنایات را بعنوان عملیات انقلابی مردم عراق بر ضد دولت مالکی نشان بدهند و خوب در سایت خود سازمان لینکهای زیادی هست اگر تا حالا انها را بر نداشته باشند که با حمایت از تروریستهای داعش انها را مردم و جوانان انقلابی عراق می خوانند اما ما چند وقت پیش شاهد بودیم که خانم رجوی در مصاحبه ای که با العربیه داشت داعش را محکوم کرد و در مقابلش موضع گرفت خوب این می تواند به ما در شناخت شیوه های مجاهدین کمک بکند چرا موضع سازمان در باره داعش تغییر کرد ایا واقعا موضع سازمان در مقابل داعش تغییر کرده یا یک ژست رسانه ای بود خوب ببینید موقعی که نیروهای تروریستی داعش شروع به پیشروی کردند و با تمام جنایاتی که هر جا می رسیدند به ان دست می زدند مقاومت مردمی گسترده ای در مقابل شان شکل گرفت از طرف دیگر در ساختار سیاسی عراق تغییراتی جدید بوجود امد و به دلیل غیر قابل توجیه بودن جنایات داعش و تروریستی بودن این جریان سازمانهای بین المللی و سازمان ملل و تمام نهاد های حقوق بشری این جنایات را و این گروه تروریستی را محکوم کردند.

این شرایط جدید که در عراق شکل گرفت و بطور خاص انتخاب اقای عبادی و حمایت گسترده ای که از طرف پیشمرگه های کرد که علیه داعش مبارزه می کنند و از طرف دیگر حمایتهایی که از انتخاب اقای عبادی شده همه اینها در دستگاه مبارزه با تروریزم در عراق بطور عام و بطور خاص این گروه تروریستی داعش هست تمام این حمایتها باعث شده که مجاهدین دیدند دیگر نمی توانند بر حرفها و مواضع قبلی شان پا فشاری کنند و از انجایی که مجاهدین یک گروه نان به نرخ روز خور و بوقلمون صفت سیاسی هستند و به هر سمت که باد بیاد به همان سمت می روند وقتی دیدند که تمام قدرتهایی که محاهدین همیشه سعی کردند حمایت انها را جلب کنند از جمله امریکا خوب مجاهدین تلاشهای زیادی کردند خودشان بعنوان گروهی که قابلیت مزدوری کردن دارد به نیروهای امریکایی عرضه بکنند و خوب بجایی نرسیدند.

از طرف دیگر این حمایتهایی که مجاهدین از لابی های اسراییلی می گیرند و الان در موقعیت کنونی وضعیت بقدری خراب هست که خوب تمام این کشور ها از طرفی و از طرف دیگر تمام طیف های عراقی دارند این جنایات داعش را محکوم می کنند اینقدر دیگر وضع خراب هست که مجاهدین دیگر نمی توانند به حمایت شان از این گروه ادامه بدهند و اگر برای شان سر سوزنی راه داشت باز اینکار را می کردند ولی بطور واقعی امکانش نیست که دیگر بیایند از داعش حمایت بکنند همانطوری که دوستان دیگر هم اشاره کردند یک مشترکاتی داعش و مجاهدین دارند که بدلیل این مشترکات از طرفی و به دلیل تلاش برای ناامن کردن عراق سعی می کردند که از این گروه حمایت بکنند اما ما همه این صحبتها را کردیم تا برسیم به انتخاب اقای عبادی برای نخست وزیری عراق با وضعیتی که سازمان مجاهدین در ان قرار دارد به تمام این دلایل و از طرف دیگر بدلیل انتخاب اقای عبادی از طرف مجلس ملی عراق دیگر مجاهدین امکان عملی حمایت از داعش و این گروه دولت اسلامی را ندارند و از طرفی هم برای مجاهدین بخاطر مصرفی که داخل تشکیلات دارند سنگین تمام می شود بخاطر اینکه در تمام این مدتی که داعش در حال پیشروی بود مجاهدین با وارونه جلوه دادن مسایلی که وجود دارد و نام بردن از داعش و دولت اسلامی بعنوان نیروههای انقلابی سعی می کردند این توهم را در داخل تشکیلاتشان در کمپ لیبرتی دامن بزنند که نتیجه صبر این سالیان ما بعد از سرنگونی صدام دارد به بار می نشیند و همانطور ی که ما همیشه گفتیم دولت مالکی یک دولت مزدور هست و مردم عراق انرا نمی خواهند و الان مردم قیام کردند و این دولت دارد سرنگون می شود و چه بسا این از برکات انقلاب خواهر مریم هست و وقتی هم این دولت سرنگون شد و این نیروهایی که هستند از ما حمایت خواهند کرد و ما سلاحهای مان را می گیریم و بر می گردیم اشرف و بعدش هم می رویم برای سرنگونی اما الان همانطور که خدمت تان عرض کردم خالی شده از طرفی امکان این تبلیغات درونی را برای نیروهای شان ندارند و از طرف دیگر خوب تمام این سالیان که همه مشکلات گردن اقای مالکی می انداختند الان نمی توانند به ان سرعت و بدون هیچ زمینه ای همه تقصیرات گردن دولت جدید عراق بیندازند و ایشان را به مزدوری متهم بکنند به همین خاطر الان وضعیت در عراق برای مجاهدین یک وضعیت سر درگمی هست و اینها منتظرند مثل همیشه ببینند بیرون چه اتفاقی می افتد تا اینها به چه سمتی و با چه بادی باید حرکت کنند.

اقای سربی:

اقای تاجبخش هر وقت به دلیل وضعیت جسمی تان نتوانستید ادامه بدهید بگید و نمی خواهیم حالتان خدای ناکرده از اینی که هست بدتر بشود

اقای تاجبخش :

من بیشتر خودم می خواستم که بد قول نشوم و قراری که با هم داشتیم اجرا بشود در صورت من صحبتهایم تمام شد اگر سئوالی هست چه در رابطه با صحبتهای من و چه در رابطه با صحبتهای دوستم جهانی من حاضرم جواب بدهم اگر نیست من با اجازه شما مرخص بشوم

اقای سربی :

من ممنونم سئوالی نیست من می بینم که شما حالتان مساعد نیست پیشنهاد می کنم که سوپ و نوشیدنی بخورید و امیدوارم در برنامه های اینده شما را داشته باشیم با حال و هوای بهتر.

اقای تاجبخش:

خیلی متشکرم و روز خوبی برای شما ارزو می کنم.

__________________________________________________________

متن مصاحبه آقای علی شهروز تاجبخش با تی وی مردم ـ قسمت اول

نگاهی به انتخاب نخست وزیر جدید عراق حیدرالعبادی

شهروز تاج بخش

29.08.2014

اقای سربی

بینندگان عزیز سلام مجدد خدمت شما همانطور که گفتم در قسمت دوم برنامه با اقای شهروز تاجبخش هستیم این برنامه توسط کانون اوا به شما تقدیم می شود . اقای شهروز تاجبخش از فعالین حقوق بشر هستند در المان و از انجمن ایران قلم که با وجود اینکه حال شان خوب نیست ولی لطف کردند و وعده ای را که با ما داشتند را نگه داشتند و از این بابت من ممنونم از ایشان و از ایشان می خواهم راجع به سرنوشت گروههای تروریستی و مجاهدین در عراق و همچنین انتخاب نخست وزیر جدید عراق و اخرین تحولات در عراق صحبت کنند اقای تاجبخش خوش امدید و امیدوارم که بزودی حالتان خوب بشود بفرمایید میکروفون در اختیار شماست .

اقای تاجبخش:

بله من سلام عرض می کنم خدمت شما و بینندگان و شنوندگان عزیز تان . من عذر خواهی می کنم که تصویر ندارم بخاط اینکه من یک کسالت مختصری دارم . من داشتم صحبتهای دوستم اقای جهانی را گوش می کردم ایشان بخوبی در مورد بحرانهای اخیر عراق و مسایلی که گروه تروریستی دولت اسلامی و داعش سابق در عراق پیش آورده و ربط این و ارتباطی که با سازمان دارد صحبت کردند من طبعا به این بحث اشاره ای خواهم کرد ولی قبل از ان اجازه می خواهم که در واقع صحبتم را با انتخاب نخست وزیر جدید عراق شروع کنم چون فکر می کنم که مسایل به همدیگر مرتبط باشند.

همانطور که همه در جریان اتفاقهایی که اخیرا در عراق افتاد و بحرانهایی که با پیشروی این گروه تروریستی دولت اسلامی شکل گرفت بودیم یکی از دلایلی که عنوان می شد برای این پیشروی های دولت اسلامی این بود که در واقع در ساختار سیاسی دولت عراق و با ساختار سیاسی سابق با نخست وزیری اقای نوری مالکی گروههای سنی مشارکت کمتری داشتند و به تقدیر یکی از دلایلی عنوان می شد که زمینه ساز پیشروی داعش در مناطق زیادی از عراق شده بود چند وقت پیش خوب ما شاهد بودیم که مجلس ملی عراق اقای حیدر العبادی را به عنوان نخست وزیر جدید معرفی کرد تا اینها بتوانند با مشارکت دادن بیشتر گروههای مختلف از طیف های مختلف جامعه عراق زمینه سیاسی را اماده کنند برای مقابله حداکثر با گروههای تروریستی که در عراق بدنبال بحران افرینی هستند .

بعد از انتخاب اقای ما دیدیم که کم و بیش و با تاخیر های متفاوت و با دلایل مختلف کشورهای مختلف از این انتخاب حمایت کردند و از طرفی خود اقای نوری مالکی نخست وزیر سابق عراق هم با اینکه در ابتداء مخالفت می کردند ولی در نهایت پای این تصمیم امدند و با انتخاب اقای العبادی موافقت کردند و کنار رفتند خوب در اینجا می خواهم یک گریزی بزنم به رویکرد سازمان در مورد انتخاب اقای حیدر العبادی خوب ببینید در واقع در تمام این سالها بعد از سرنگونی دولت سابق عراق ارباب سابق مجاهدین صدام حسین تمام مشکلات تشکیلاتی و سیاسی که برای مجاهدین در عراق بوجود امده را مجاهدین سعی کردند که دنبال یک عامل خارجی برای این بگردنداز انجاییکه هیچوقت رهبری سازمان و شخص اقای رجوی حاضر نیست که از خودش انتقاد بکند و اشتباهاتی را که داشته است بپذیرد و مسیر تصحیح را در پیش بگیرد به همین دلیل خوب روز به روز بیشتر در باتلاقی که خودشان خلق کردند غرق میشند و از جمله دلایل اصلی که اینها عنوان می کردند و دستاویزی که برای توجیه مشکلاتی که در عراق داشتند به ان چنگ می زدند اقای مالکی و سیستم تحت مدیریت او بود یعنی شما در موضعگیری های اخیر سازمان مجاهدین اگر مراجعه کنید می بینید که همیشه یک انگشت اتهامی بوده به سوی اقای مالکی و ایشان را مزدور دولت ایران دانستند و هر اقدامی هم که شده در این راستا قلمداد کردند و بعد سعی کردند با دخالتهای خودشان در صحنه سیاسی عراق نقش یک اپوزیسیون را برای دولت اقای مالکی ایفا بکنند و تا جایی که می توانستند از اقدامی فرو گزار نکردند برای ضربه زدن به اقای مالکی و برای تقویت مخالفین شان و برای دامن زدن به هرج و مرج سیاسی در صحنه سیاسی عراق خوب ببینید در تمام این سالها مجاهدین و بطور خاص رهبری این سازمان حرفش این بوده که ما باید تمام تلاش خودمان را بگذاریم که دولت مالکی سرنگون بشه و دولتی بیاد که از ما حمایت بکند و ما بتوانیم به جایگاه سابق خود برگردیم این موضوع را که خدمت تان عرض می کنم یک موضوع ریشه داری هست من یادم میاد سالهای بعد سقوط صدام که من خود انجا در قرار گاههای سازمان حضور داشتم این یک خط کاری بود که بطور خاص برای نیروهایی که در انجا کار اجتماعی می کردند و می کردیم با مردم عراق که سعی کنیم با تشکیل جلساتی برای شیوخ و عشایر عراق و برای مردم عراق و برای شخصیتهای فرهنگی و سیاسی انجا پایه های مردمی حکومت اقای مالکی را متزلزل کنیم و مجاهدین سعی می کردند که از هر امکانی استفاده کنند برای اینکه بزعم خودشان این دولت را بتواند سرنگون بکنند یعنی این مسئله ای بوده که از روز اول که اقای مالکی روی کار امدند شروع شده است دلیلش هم اینست که اقای مالکی همینطور که الان اقای حیدر العبادی منتخب مجلس ملی عراق هست و با واسطه منتخب مردم عراق هست ایشان هم منتخب مجلس عراق بودند اما از انجاییکه بعنوان نخست وزیر وظیفه اجرای اساسی را داشتند و مبارزه با تروریست را در الویتهای خودشان قرار دادند وجود این گروه تروریستی که سابقه همکاری و مزدوری برای دولت صدام داشته و در سرکوب شیعیان عراق و کردهای عراق دست داشته را بر نمی تابیدند و به همین دلیل از روزهای نخست شروع کردند به فراهم کردن کنترل بر ان حیطه خصوصی که مجاهدین می خواستند برای خودشان داشته باشند را ایجاد کنند و سعی کنند که این نیرو تحت کنترل قرار بگیرد و به یک سمتی که ضرر کمتری داشته باشد این مسئله در عراق حل بشود در واقع در ادامه این تلاشهای اقای مالکی مسئله ای که پیش امد خوب درگیریهایی بود که ارتش عراق با محاصره قرارگاه اشرف بوجود اورد خوب در این حملات تعدادی از افراد اسیر در تشکیلات مجاهدین کشته شدند اما این خیلی واضح بود و واضح هست که مقصر اصلی و مسبب اصلی قبل از اینکه نیروهای عمل کننده ای باشند که دست به این عمل زدند کما اینکه انها هم به اندازه کافی مقصر هستند مسبب اصلی رهبری سازمان بود که مسایل را در این حد به تشنج کشاند.

من شاهد بودم که اولین در خواستی که دولت اقای مالکی از مجاهدین داشت فقط این بود که در داخل اشرف یک دفتر نمایندگی دولت عراق باشد و بعنوان بخشی از خاک عراق نظارت داشته باشد بر این قسمتی که مجاهدین در انحصار خودشان گرفته بودند این با مخالفت سازمان روبرو شد از انجاییکه خوب سازمان می دانست که نا راضیان زیادی در تشکیلاتش هستند خوب اینها اگر که دسترسی داشته باشند به یک مرجعی که که بتواند به داد اینها برسد که ان موقع می توانست دفتر نمایندگی نخست وزیری عراق در داخل اشرف باشد خوب به مشکل بر خواهد خورد و به همین دلیل مقاومت هایش را شروع کرد برای جلو گیری از ورود نخست وزیری و خوب شاهد بودیم که به کجا انجامید به این بحث اشاره کردم برای اینکه بگویم در تمام این سالیان مجاهدین تمام مشکلاتی که داشتند در عراق و تمام محدودیتهایی که وجود داشته و حتی تمام مسایل تشکیلاتی که وجود داشته و اینها قادر به حلش نبودند را نسبت دادند به اقای مالکی بقول خودشان به دلیل مزدوری اقای مالکی برای ایران فشار هایی را به مجاهدین اورده و این فشار ها روز به روز بیشتر شدند بعد از انتخاب نخست وزیر جدید عراق بنوعی می شود گفت که دست مجاهدین خالی شده است چون اینها که نمی توانند در ابتدای روی کار امدن اقای حیدر العبادی با او مخالفت کنند همان کاری که با شروع کار اقای نوری المالکی کردند که ابتداء سعی کردند جذبش کنند منتهی دیدند که ایشان مصر هست که منافع عراق را در نظر بگیرد خوب برای اینها شد مزدور و شروع کردند به تهاجم کردن و سعی کردند که زیرابش را بزنند در شروع هم برای اقای عبادی اینگونه بود و مجاهدین در ابتدا دستشان خالی شد و حتی با اینکه روزها از انتخاب اقای عبادی می گذرد و نخست وزیر عراق تغییر کرده است باز مجاهدین در خبر هایی که در سایتهای خودشان منتشر می کردند اشاره می کردند به نیروهای مزدور مالکی مثلا مانع ورود کامیون سوخت به کمپ لیبرتی شدند در صورتی مالکی رفته است ولی خواب مجاهدین نمی خواهند اینرا باور کنند که مسئله امدن یک شخص و رفتن یک شخص دیگر در عراق نیست و مسئله اینست که خوحضور مجاهدین به صفت یک فرقه تروریستی با این سابقه ننگینی که در ایران و عراق داشته است حضور ش در خاک عراق پر واضح هست که وقتی از مجاهدین اسم می بریم منظور ان سران مجاهدین و سیستم فرماندهی است و ان سیستمی که دارد نفراتش را مغز شویی می کند و تحت فشار قرار می دهد خوب عراق اینرا بر نمی تابد یعنی نیرویی که سابقه جرم و جنایت داشته در کشور خودشان حداقل و یک نیرویی که مدارک مزدوری اش برای رژیم صدام بسیار روشن هست و در دسترس هست و نیرویی که حتی بعد از سقوط صدام و امدن نیروهای امریکایی سعی کرده که فضای سیاسی عراق را به هم بریزد و به هرج و مرج بکشد و سعی کرده همواره یک شکافی ایجاد بکند و سعی کند در این شکاف زندگی بکند اینها ترمهای مجاهدین هست و دوستم اقای جهانی هم اشاره کردند اینها تعاریف مجاهدین هست که باید یک شکافی ایجاد بشود و اینها در ان شکاف زیست بکنند خیلی واضح هست که هرکسی نخست وزیر عراق بشود اینرا قبولن نخواهد کرد و بطور خاص الان دلیل وجودی اقای عبادی و دلیلی که ایشان از طرف مجلس ملی عراق بعنوان نخست وزیر عراق انتخاب شدند اینست که زمینه ساز مبارزه حد اکثری با نیروهای تروریستی دولت اسلامی یا همان داعش سابق باشند یعنی ایشان قرار هست که به لحاظ سیاسی این زمینه را در طیف های مختلف نیروهای فعال عراقی ایجاد بکند که بتواند یکپارچگی و یکدستی ایجاد بکنند تا بتوانند در مقابل این تروریستهای دولت اسلامی بایستند خوب وقتی که کسی میاد و در الویتش و اصلا دلیل امدنش اینست که با تروریزم مبارزه بکند خیلی طبیعی هست که در ان وجود و حضور یک سازمانی با سابقه تروریستی را قبول نکند و در کنار فعالیتهایش برای امن کردن عراق از جمله با حضور مجاهدین و وجود داشتن این فرقه تروریستی در خاک عراق مخالفت بکند خوب ببینید که این مسئله ای که وجود دارد یعنی تلاش برای مبارزه با تروریزم و تلاش برای احقاق حقوق مردم عراق و ایجاد امنیت برای انها مسئله ای نیست که وقت نیروهایی که در قدرت هستند به ان اشاره بکنند و در جهتش تلاش بکنند و این مسئله از طرف طیفهای مختلف مردم عراق و نیروهای مخالف سیاسی اعم از شیعه و سنی به ان اشاره کرده اند و حتی چند وقت پیش اقای ایاد علاوی که مجاهدین او را متحد خودشان می دانستند هم با خاطر نشان کردن خطر داعش تاکید می کند که ما باید بر سه مسئله تمرکز کنیم یکی مسئله رشد القاعده و گروههای وابسته به مثل داعش که خوب خسارات زیادی هم ایجاد کرده و مسئله فرقه گرایی و مسئله نقض حقوق بشر خوب اینرا اشاره می کنم از این لحاظ که هر فعال سیاسی در عراق بطور خاص در شرایط کنونی که مسئله و موضوع اول در صحنه عراق مسئله جنایات گروه تروریستی دولت اسلامی هست هر فعال سیاسی امروز در عراق اولین الویتش مبارزه با تروریزم هست اینرا مجاهدین نمی توانند بفهمند و به همین دلیل سعی می کنند که بعد انتخاب اقای عبادی مدتی را به سکوت بگذرانند و بعد از ان سعی می کنند که ببینند موضع اقای عبادی چیست و از انجاییکه یک اشاره هایی شده چون اقای عبادی عضو حزب الدعوه بودند و از طرف اعضای دیگر این حزب اشارات زیادی شده از جمله برای اخراج مجاهدین از عراق البته این بحثی که از طرف عراقی ها بعنوان اخراج مطرح می شود ما نمی خواهیم که به این صورت باشد ما می خواهیم که یک کشور سومی برای این نیروها پیدا بشه و این نیروها خیلی بصورت امن و سالم و در اسرع وقت از عراق خارج بشوند به یک کشور ثالثی که امنیت و ازادی شان تامین بشود منتقل شوند و انجا بتوانند زندگی کنند مسئله اینه فرقه رجوی خیلی خوب در تمام این سالیان در مورد بحرانهایی که تشکیلاتش در عراق وجود داشته دروغ گفته و این بحرانهای سیاسی و تشکیلاتی و بحرانها و مصائبی که برای اینها پیش امده ربطی به اقای مالکی نداشته است و حالا وقتی نخست وزیر جدید عراق میاد و بازم بر صحبتهای سابق تاکید می کند مجاهدین هم سعی می کنند زیر اب این نخست وزیر جدید را هم بزنند و سعی می کنند بزعم خودشان این انتخابش را خدشه دار بکنند از جمله اینکه چند وقت پیش بود که در یکی از سایتهای پوششی سازمان بنام افتابکاران تحت عنوان مقاله ای بنام حیدر العبادی کیست تلاش کرده بودند که باز هم سعی کنند زیر اب اقای عبادی را بزنند و با توجه به اینکه اقای عبادی عضو حزب الدعوه بوده است سعی کنند که وجه اش را خراب کنند و زیرابش را بزنند.

ادامه دارد

__________________________________________________________

رویای جنگ در استراتژی مجاهدین

شهروز تاج بخش

06.08.2014

دبیرخانه شورای ملی مقاومت که ویترین تبلیغاتی مجاهدین است ، در تاریخ  14 مرداد 1393 برابر با 5 آگوست 2014  در اطلاعیه ای در مورد مذاکرات اتمی رژیم ایران و کشورهای ۵+۱ به زعم خود سعی بر کارشکنی در روند این مذاکرات داشته و با استناد به اظهارات خانم وندی شرمن، معاون وزیر خارجه آمریکا در مجلس نمایندگان و مجلس سنای این کشور ، به روشی کودکانه سعی بر مچ گیری از سخنان طرف ایرانی دارد .

بدون تردید پی آمدهای شکست این مذاکرات بر مردم بر بخشی از اپوزیسیون برانداز جمهوری اسلامی پوشیده نیست. بخشی از این گروهها فن آوری هسته ای و استفاده صلح آمیز از این امکان را حق مسلم و قانونی ایران می دانند. گروهی دیگر علیرغم مخالفت با آن ، اما در برابر واکنش محافل بین المللی و پی آمدهای اقتصادی و نظامی آن موضع دارند، آنها بر این معنی اصرار دارند که پیامدهای اتخاذ تصمیماتی که شامل تحریم اقتصادی و احیانا بمباران پایگاههای هسته ای ایران خواهد بود قبل از هر چیز مردم ایران را در معرض خسارتها و عواقب آن قرار خواهد داد. آنها پی آمدهای ناگوار دیگر این اقدام را در تشدید خشونت در منطقه و در نهایت رشد دوباره تروریسم ارزیابی می کنند. این گروه حتی از منظر منافع امریکا این اقدام را بحران مضاعفی برای ایالات متحده ارزیابی می کنند .در این میان آنچه حائز اهمیت به نظر می رسد اصرار بی وقفه سازمان مجاهدین خلق به برهم زدن میز مذاکرات هسته‌ای است .

به راستی سازمان مجاهدین خلق در راستای ایجاد این بحران منطقه ای و شاید هم بین المللی چه دستاوردهایی را دنبال می کند. و اساسا این رویکرد چه سنخیتی با راه حل فرضی تغییر دمکراتیک مورد ادعای مجاهدین دارد.

برای آلترناتیوی که معتقد است مشروعیت خود را از حمایت هفتاد میلیون ایرانی کسب می کند، دنبال کردن این استراتژی که ایران و غرب را به یک چالش نظامی دراز مدت و غیر قابل پیش بینی می کشاند چه منافعی در بر خواهد داشت.

مجاهدین به صراحت اذعان می دارند که هزینه های واقعی ادامه تحریم ها و در نهایت جنگ یا حمله خارجی از جیب مردم ایران پرداخت خواهد شد. با این احتساب اصرار سازمان در مواجه کردن ایران با این شرایط چه توجیهی به همراه دارد. پارادوکس خویشتن داری غرب درتلاش برای رسیدن به توافق با ایران با پافشاری سازمان مجاهدین و تلاش بی وقفه آنها برای مسدود کردن راه حلهای عقلانی و اصرار بر بی فایده بودن چانه زنی با ایران چه دستاوردهایی برای مجاهدین به همراه دارد .

ساده انگاری خواهد بود اگر بپذیریم سازمان مجاهدین با توسل به این استراتژی نخ نما و پوش صلح طلبی تنها می خواهند به این دستاورد اکتفا کنند که جمهوری اسلامی را دچار انفعال و انزوا نمایند. مجاهدین ادعا می کنند با این استراتژی جمهوری اسلامی را به گوشه رینگ می کشانند و او ناگزیر می شود به اجماع بین المللی در خصوص متوقف کردن فعالیتهای هسته ای گردن بگذارد. در صورت عملی شدن چنین فرضی چه دستاوردهایی برای مجاهدین حاصل خواهد شد. واقعیت این است که مجاهدین اهداف عمده خود را در ادامه فعالیتهای هسته ای ایران دنبال می کنند.اصرار صوری مجاهدین برای توقف فعالیتهای هسته ای ایران مشابه فعالیتهای این سازمان در خصوص متوقف کردن جنگ ایران و عراق است. در شرایطی که شریانهای حیاتی سازمان به ادامه جنگ ایران و عراق بستگی داشت مجاهدین به دروغ ادعا می کردند که خواهان توقف جنگ هستند. پی آمدهای توقف جنگ ایران و عراق برای مجاهدین نشان داد تا چه میزان در ادعای خود صادق بوده اند. استراتژی مجاهدین در رابطه با موضوع اتمی ایران و ادعای متوقف کردن آن چیزی شبیه مواضع پنهانی سازمان در رابطه با جنگ ایران و عراق است .برای مجاهدین تردیدی نیست که غرب و مشخصا امریکا تحت هیچ شرایطی تن به مشروعیت مجاهدین نمی دهد. آنها در واقع با دنبال کردن موضوع هسته ای ایران و ایجاد توهم در غرب تلاش می کنند بحران فزاینده دیگری را در منطقه ایجاد کنند. برای مجاهدین همواره بحران و جنگ در هر شکل و شمایل یک نیاز حیاتی بوده است. مجاهدین همواره حصول به این ماجراجویی ذاتی و ریشه ای را در پوش شعار صلح طلبی دنبال کرده اند.در جریان جنگ ایران و عراق با این حربه ضمن تشدید جنگ و کشاندن آن به داخل شهرها به زعم خود تلاش داشتند که با رودرو قرار دادن مردم و نظام سرنگونی را محقق سازند. در واقع شهروندان در طول جنگ شهرها، قربانیان استراتژی جنگ طلبی مجاهدین شدند. مجاهدین در واقع اولین بازندگان پایان جنگ ایران و عراق بودند. اقدام ماجراجویانه و کور سازمان در حمله به شهرهای مرزی ایران در عملیات موسوم به فروغ جاویدان نشان داد مجاهدین قبل از هر ارزیابی نظامی و فرضی، برای پیروزی در این عملیات دامن زدن به یک بحران نظامی دیگر را مد نظر داشته اند. کما اینکه بعدها رجوی در توجیه عملیات فروغ جاویدان اعتراف کرده بود که انگیزه این عملیات صرفا آغاز جنگ دوباره ای در منطقه بوده است.

آنچه اکنون مجاهدین در جریان پرونده هسته ای ایران دنبال می کنند چیزی جز دامن زدن به یک جنگ منطقه ای نیست. مجاهدین تلاش می کنند با ترغیب سیاستهای ضد ایرانی و برجسته کردن راه حل تحریم و خشونت، بار دیگر منطقه را با چالشی از نوع عراق روبرو کنند. در فرضیات آنها اگر مداخله امریکا در عراق منجر به سوختن مجاهدین در منطقه گردید، مداخله فرضی امریکا در ایران می تواند همه زیانهای حاصله از سرنگونی صدام را جبران کند.

این رندانه ترین موضعی است که مجاهدین با اتخاذ آن هم می توانند خود را به عنوان یک اپوزسیون صلح طلب در مناسبات و لابی های اروپا جا بزنند و هم در عین حال امکان بروز یک بحران نظامی از نوع عراق را در منطقه دنبال کنند.

در این مسیر و علی القاعده مجاهدین برای دستیافت به این اهداف مثل همیشه نیاز به چرخش و پوست اندازی تازه دارند. چیزی شبیه سناریو چرخش مجاهدین به سمت آمریکا که مستلزم تدوین تاریخچه تازه ای در فلسفه موجودیت و موضوعیت سازمان داشت. چنانچه دیدیم مجاهدین در این راستا تا جایی پیش رفتند که از تمامی داعیه های ضدامپریالیستی خود تبری جسته و مسئولیت ترور مستشاران آمریکایی را که زمانی به آن افتخار می کردند، به گردن شاخه مارکسیستی خودانداخته و النهایه به کاخ سفید و کنگره آمریکا و ... دخیل بستند.

غرب و مشخصا امریکا نباید این فرض را نادیده بگیرند که مجاهدین با تشدید روانی مناسبات ایران و غرب بر سر مسئله هسته ای پیش از آنکه نگران امنیت و صلح در جهان باشند بطور استراتژیک خواهان بروز و تنشهای نظامی در منطقه هستند.این رویکرد و گفتمان در ماهیت خود تا چه میزان پیشبرنده خط ادعایی مریم رجوی و مجاهدین با عنوان راه حل دمکراتیک است.

مجاهدین تا آینده ای نا معلوم نمی توانند خود را از جرایم تروریستی تبرئه کنند. با این احوال نباید از نظر دور داشت که اتخاذ هر گونه راه حل غیر عقلانی در خصوص پرونده هسته ای ایران ناخواسته به منزله آب ریختن به آسیاب مجاهدین و در نهایت رشد تروریسم است.برای غرب و امریکا احراز این حقیقت که مجاهدین قادر به هیچ گونه استحاله و تغییر ماهوی در نگره های خود نیستند امری بدیهی است ، مجاهدین تا آینده ای نا معلوم نمی توانند خود را از جرایم تروریستی تبرئه کنند. با این احوال نباید از نظر دور داشت که اتخاذ هر گونه راه حل غیر عقلانی در خصوص پرونده هسته ای ایران ناخواسته به منزله آب ریختن به آسیاب مجاهدین و در نهایت رشد تروریسم است.

برای غرب و مشخصا امریکا این چالش پارادوکسیکال باید مطرح باشد که چگونه سازمانی که مدعی به خطر افتادن صلح و آرامش و امنیت جهانی و دمکراسی و آزادی است به سهولت خط تحمیل جنگ و تحریم اقتصادی و بحران های ناشی آز آن را بر مردم روا دارد.تلاش اروپا و امریکا برای جلوگیری از بحرانی نظیر عراق حاکی از این معنی است که تجدید چنین شرایطی به هیچ وجه سودآور نخواهد بود. این شرایط تنها می تواند به سود کسانی باشد که همواره حیات خود را در بقای خشونت و تروریسم دنبال می کنند .

شهروز تاج بخش

آلمان

______________________________________________________________________

چه کسی باور می کرد؟

شهروز تاج بخش

11.07.2014

در روزگاری که ما زندگی می کنیم مقولاتی هستند که بسیار مورد توجه افکار عمومی هستند. اصطلاحاتی مثل آزادی، دموکراسی، حقوق زنان و غیره. حرفها و کلماتی که بسیار زیبا و مردم پسندند و معیار سنجش گروهها و تشکلها و سازمانهای سیاسی هم همین ها است. معیارهایی که طی سالیان سال در اثر فعالیتها و تلاشهای انسانهای زیادی به دست آمده است و هر کسی در این میانه بخواهد خودی نشان دهد، می بایست خود را منطبق با این معیارها کرده و درصد وفاداری خود را به آزادی، دموکراسی و حقوق بشر نشان دهد.

سازمان مجاهدین خلق سازمانی است که افکار و دیدگاههایش مربوط به دهه چهل و اوایل پنجاه می باشد. همان افکار و دیدگاههایی که پایه گذاران این سازمان ترسیم کرده بودند. برداشتی که از اقتصاد، جامعه، دین و مذهب و تفکرات ایدئولوژیک و اجتماعی که از دنیای پیرامون خودشان داشتند و این افکار و دیدگاههای مربوط به آن سالیان که البته درستی آنها حتی در آن زمانه نیز تردید هست تا به امروز، در تمام تار و پود این سازمان جریان داشته و انحرافات رهبر خائن نیز به آن اضافه گردیده است. این عقب ماندگی و قطع بودن از جامعه و محصور شدن در یک فضای بسته، در شرایطی که جهان رو به پیشرفت است، خود به فساد بیشتر این سازمان که اکنون به یک فرقه مافیایی ـ تروریستی مذهبی مبدل شده، افزوده است. در گوشه ای از عراق در منطقه ای که روزگاری شش کیلومتر در شش کیلومتر بود و محصور در سیم های خاردار، افرادی کنترل نزدیک به سه هزار نفر را به دست گرفته بودند که افکار و دیدگاههایشان مربوط به سی سال پیش است و جامعه ایران و دنیا را مثل سی سال پیش در ذهن خود تصور می کنند چون از سی سال پیش تا کنون، دنیای آزاد را لمس نکرده اند تا تصوری غیر از این داشته باشند و این همان زندانی است که فرقه رجوی برای اعضای خود درست کرده است و کماکان همان شرایط را در لیبرتی و تا جایی که بتواند در آلبانی نیز اعمال می کند . و اما آنچه در این میان جالب است، ژست های مضحک سازمان است برای آنکه خود را مطابق شرایط روز جلوه دهد. خوش رقصی هایی که صرفاً برای کشورهای غربی و به طور مشخص آمریکاست، تا خود را دموکرات و آزادیخواه و مدافع حقوق بشر جلوه دهد. برای کسانی که در مناسبات مجاهدین هستند خیلی خنده آور است که مریم رجوی هم از دموکراسی و آزادی و حقوق زنان حرف می زند. چرا که خود سازمان در مناسبات درونی اش حداقل های حقوق بشر و آزادی را در رابطه با نفرات تشکیلات خود رعایت نمی کند. مگر نه این است که خانم رجوی داعیه ریاست جمهوری آینده ایران را دارد، آیا تشکیلات سازمانی که تحت کنترل او می باشد نمونه کوچکی از نحوه رهبری او نیست که می خواهد بر جامعه ایران اجرا کند؟

این را تمام کسانی که با این فرقه به هر نوع رابطه داشته اند، می دانند که سازمان مجاهدین در محتوا به هیچ کدام از این شعارها یعنی آزادی، حقوق بشر، حقوق زنان، دموکراسی، انتخابات آزاد و غیره نه معتقد بوده و نه اساساً به آن پایبند می باشد.

سازمان مجاهدین که روزی با عملیات ترور آمریکایی ها در ایران مبارزه خود را شروع کرد و پرونده افتخاراتش قتل سرهنگ ها و مستشاران آمریکایی ذکر شده است و با افتخار سرودهای "نبرد با آمریکا" و "سر کوچه کمینه" را در رسای قتل سرهنگ هاوکینز مستشار نظامی آمریکا می سراید و افتخارش مبارزه با آمریکا بود و یا در جریان اشغال سفارت آمریکا در تهران سعی می کرد به خاطر اینکه از قافله عقب نماند، خود را در کنار دانشجویان حاضر در سفارت جلوه دهد و یا سخنرانی های مسعود رجوی در تهران که فریادهای ضد امپیریالیستی اش گوش فلک را کر می کرد که، وای بر شما امپریالیستها و مرتجعان جهان اگر بدانید که چه خورشیدهایی در شرف طلوع هستند و هزاران نمونه دیگر،الآن حاضر است تن به هر کاری بدهد برای این که آمریکا گوشه چشمی به آن نشان دهد. واقعیت این است که می توان آنچه در عمل در مناسبات مجاهدین می گذرد را محتوای واقعی سازمان دانست و آنچه در بیرون اعلام می شود، ظاهری که محتوای درونی را بپوشاند. از طرفی به عنوان مثال خانم رجوی خود را مدافع حقوق زنان می داند و در واقع خیلی علاقه به گرفتن این ژست مد روز دارد. ولی متاسفانه بیش از هزار زن در زندان تشکیلات که گرفتار مناسبات کثیف فرقه گرایانه سازمان شده اند، به فجیع ترین وضعیت ممکن زندگی می کنند.

خانم رجوی در حالی شعار آزادی می دهد و برای اربابان غربی ژست های دموکراتیک می گیرد که چند هزار نفر از اعضای اسیر فرقه در تشکیلات سازمان مجاهدین آرزوی آزادی و زندگی در دنیای آزاد را دارند. واقعاً چه کسی باور می کند که بسیاری افراد مجاهدین بیش از بیست سال است تماس با دنیای خارج نداشته اند. روزنامه ای غیر از نشریه مجاهد نخوانده اند. تلویزیونی غیر از تلویزیون مجاهدین ندیده اند. چه کسی باور می کند در قرن بیست و یکم که هر بچه مدرسه ای یک موبایل در دست دارد، نفراتی هستند که هرگز قیافه موبایل را هم ندیده اند چه رسد که با آن کار کنند و باز خانم رجوی برای خوش رقصی شعار آزادی و دموکراسی می دهد.

آیا همین خانم نبود که در نشستهای درونی می گفت، روزی خواهد رسید که همه مردم ایران انقلاب کنند؟ انقلاب البته طبق فرهنگ درونی مجاهدین به معنی جدایی زن و شوهر از یکدیگر است. آیا هم او نبود که خانواده را کانون فساد می دانست که می باید منهدم شود و می گفت مناسبات تشکیلاتی ما نمونه کوچکی از ایران فرداست! پس خانم رجوی کاش حتی کمتر از سر سوزنی جسارت و صداقت در وجودتان بود تا با مطرح کردن دیدگاه واقعی تان، قضاوت را به همان وجدانهای بیدار حمایت کننده تان می سپردید.



شهروز تاج بخش

آلمان
 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

مجاهدین و گردهمایی های هر ساله

شهروز تاج بخش ,ایران قلم

10.06.2014

ماه آینده فرقه مجاهدین در نظر دارد بک میتینگ تبلیغاتی به سیاق سالهای قبل در حوالی پاریس به راه بیاندازد.ژوئن ۲۰۰۳ یک سرفصل تاریخی ضد تروریستی است که ماسک حقوق بشر مجاهدین را از چهره آنها برداشت و آنها را در دنیا بار دیگر به بدنامی ثبت کرد و ثابت کرده است که مجاهدین چه در عراق و چه در غرب به استراتژی خشونت همچنان پایبند هستند و استعداد اقدامات تروریستی را دارا میباشند. سازمان مجاهدین بدلیل محروم کردن عده ای از زندگی و آزادی عمل و به اسارت درآوردن آنها در اردوگاه اشرف کارنامه مثبتی از خود بجا نگذاشته است مضاف بر آن همچنان بر طبل خشونت می کوبند که جز فرو رفتن در انزوای بیشتر در بین ایرانیان و دیگران چیز دیگری برای آنها نداشته است.

حوادث ۱۷ ژوئن صرفنظر از ابعاد حقوقی و قضایی آن نقطه عطفی در تاریخچه مجاهدین خلق محسوب می شود.همزمانی این اقدام ضد تروریستی فرانسه در ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳ با سالگرد آغاز ترور و خشونت و به قول مجاهدین مبارزه انقلابی مسلحانه در ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ ، چند سالی است که بهانه جدید این فرقه برای عرض اندام در محافل غربی با به راه انداختن گردهمایی و همچنین گرامی داشت ترور و خشونت می باشد.
در این میان قرار است در روز۲۷ ژوئن گردهمایی فرقه مجاهدین خلق در فرانسه و در ویلپنت پاریس برگزار گردد . این در حالی است که از یکماه پیش مقاطعه کاران و پیمانکاران نیرویی سازمان مجاهدین در کشورهای اروپایی با سرک کشیدن به کمپ های پناهندگی و تجمعات ایرانی و حتی دانشگاهها درصدد جذب افراد با توجیه اعزام دو روزه آنان به فرانسه و پرداخت هزینه اقامت و خوراک و ایجاد تور تفریحی بعد مراسم میباشند . 
البته سازمان تلاش دارد به طریقی در غرب برای حفظ نام مجاهدین در عرصه مسائل مرتبط با ایران بکوشد و برای تاثیری بیشتر از این در مجامع اروپایی به واسطه حذف شدن حیثیت نداشته خود چندان امیدوار نمی باشد زیرا در سالهای بعد از ۲۰۰۳ جمع جداشدگان و اعضای سابق سازمان در زمینه افشاگری ماهیت ضد حقوق بشری اقدامات بایسته را در زمینه ملاقات تاثیرگزار با مقامات و مسئولین و فعالان حقوق بشری و نهادهای ذیربط بین المللی اروپایی بعمل آورده اند و جبهه افشاگری علیه گروه تروریستی مجاهدین اقدامات ممکنه را برای نمایاندن چهره نظامی و ضدانسانی مجاهدین را بعمل خواهد آورد . این گردهمایی البته با نگاهی به بزرگداشت سی خرداد سال ۶۰ و شروع اقدامات تروریستی آنان شکل گرفته و سعی دارد در شکاف تضاد نئومحافظه کاران و دمکرات های امریکایی ودر آنسو دولت اسراییل توانایی های مسلحانه خود را یادآورشده و نگاه پرلطف همیشگی آنان را در صورت اتخاذ هر تصمیم انتاگونیستی علیه دولت و مردم ایران بطلبد .

هرچند واقعیت این است که فرقه مجاهدین در سراشیب سقوط ، اضمحلال و سرنگونی قرار گرفته است و مواضع ضد ایرانی مجاهدین و عملکرد گذشته این فرقه کمترین آبرو و مشروعیتی برای رجوی باقی نگذاشته است و بسیاری از ایرانی های مقیم خارج، به دلایل مختلف سیاسی، عقیدتی و فرهنگی، در این گردهمایی ها شرکت نکرده و نمی کنند.

________________________________________________________________

گفتگوی شهروز تاج بخش در مصاحبه با تلویزیون مردم

ایران قلم

03.05.2014

در ابتدای گفتگو آقای تاج بخش با اشاره به انتخابات پارلمانی عراق که چهارشنبه گذشته سی ام آوریل برگزار شد به اقدامات مداخله جویانه مجاهدین در فضای سیاسی عراق و دلایل این تحرکات و موضع گیری ها پرداخت و از جمله گفت :'' واقعیت این است که مجاهدین همواره در مسیر روند شکل‎گیری دولت مستقل و مردمی در عراق، در ائتلاف با بقایای حزب بعث و استخبارات، و با طراحی عملیات‎های تروریستی از یک‎سو و ایجاد تشنج در فضای سیاسی عراق، به دخالت آشکار در امور داخلی این کشور پرداخته‎اند . رویکرد مجاهدین در باره انتخابات عراق و مسائل داخلی این کشور، در حقیقت اعلام مواضع و تعیین مرزبندیهای این جریان و نمایش دادن آن به کشورهای غربی و عربی و احزاب وابسته به آنها به منظوراعلام آمادگی برای هم پیمانی است .اما هر شخصی بعد از آقای مالکی به مسند قدرت قدرت بنشیند نیز، حتی اگر بخواهد هم نمی تواند رویکردی غیرقانونی و ضد ملی در باره مجاهدین داشته باشد و در واقع تصمیم بر اخراج مجاهدین تصمیمی غیرقابل برگشت است . واقعیت صحنه عراق نشان می دهد تمام کسانی که در معرض انتخاب شدن برای نخست وزیری قرار دارند هیچ تمایلی برای تبدیل عراق به پایگاهی برای یک گروه تروریستی ندارند.
با تمام این اوصاف مجاهدین از هیچ تلاشی برای کارشکنی در روند این انتخابات که اولین انتخابات پارلمانی عراق از زمان خروج کامل نیروهای خارجی از این کشور است ،فروگذار نکردند .''
سپس با ذکر فاکت هایی به نمونه ها و گستردگی دخالت مجاهدین در امور داخلی عراق اشاره کرده و سوابق این اقدامات را برشمرد.
در ادامه و با این مقدمه به دلایل اهمیت عراق برای مجاهدین پرداخته و علت پافشاری رجوی بر عدم خروج از عراق را بررسی کرده و گفت : '' فروپاشی قلعه اشرف وفشارها برای تخلیه لیبرتی که به رهایی اسیران تشکیلات فرقه راه خواهد برد ، تبعات سنگین برای دارو دسته رجوی دارد که هیچ کس حتی شخص رجوی با تمام دجالگریهای خاص خودش البته اگر زنده باشد، نمی تواند آن را جبران کند. اگر به پروسه گذشته سازمان از ابتدای آمدنش به عراق نگاهی بیندازیم، تصمیمات خودخواهانه و قدرت طلبانه رجوی قدم به قدم خود را نشان می دهد. تصمیماتی که البته همیشه بهای سنگین آن را اسیران فرقه پرداخته اند. از کشته شدن بیش از ۱۴۰۰ تن در عملیات فروغ جاویدان تا طلاقهای اجباری هزاران خانواده و همینطور تا به امروز. رجوی با برجسته کردن نقش تشکیلات عراق ، در قالب ارتش به اصطلاح آزادیبخش و سرپا نگهداشتن این جسد متعفن، سعی در توجیه درست بودن این اشتباهات در نظر هواداران اندکش و اعضای فریب خورده ای که به این فرقه سرسپرده اند و البته تعدادشان اندک تر است، دارد.
حال بدیهی است که یکی از سنگین ترین نتیجه های برچیده شدن کامل بساط رجوی از عراق ،سئوالهایی است که نوک تیز آنها متوجه شخص رجوی است. سئوالهایی که هیچ جوابی و هیچ توجیه دجالگرانه ای دیگر برایشان وجود نخواهد داشت. و این وضعیت حتی نزدیکترین لایه های هوادار این فرقه را از هم می پاشاند و فرقه همین محدود نفرات ساده و ناآگاه خارجه اش را هم از دست می دهد. و به نظر من تاریخاً نیست و نابود می شود. از طرف دیگر وحشتی است که فرقه از رهایی اسیران و پا گذاشتن آنها به دنیای آزاد دارد. وحشت از افشاگری این اسیران که سالها تحت سرکوبی روانی و فیزیکی تشکیلات ضد انسانی فرقه بوده اند و در راس این اسیران البته زنان بی پناهی هستند که سالهای متمادی بازیچه سرکرده فرقه بوده اند و از آنان سوء استفاده های جسمی، فیزیکی، روانی، احساسی و حتی جنسی شده است و این تنها گوشه ای از هراس سرکردگان فرقه و لرزه ای است که شب و روز بر پیکر پوسیده تشکیلات ضد انسانی فرقه افتاده است.''
در ادامه و در زمان باقی مانده به سؤالات مطرح شده از سوی بینندگان تلویزیون مردم پاسخ گفته شد.
فیلم این مصاحبه از نظرتان می گذرد .

________________________________________________________________

مجاهدین و چشم انداز پیش رو

شهروز تاج بخش

10.04.2014

پس از سرنگونی صدام حسین دیکتاتور سابق عراق ، تعدادي از فرقه های تروريستي كه فعالیت های منطقه ای و جهاني داشتند ، حامي و پدر خوانده خود را از دست دادند ، یکی از این فرقه ها سازمان مجاهدين خلق بود .رویکرد فرقه گرایانه مجاهدین در داخل تشکیلات خود واندیشه ی متحجرانه این جریان ، سرکوب اعضای ناراضی و تلاش برای حذف منتقدین ، نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر و فعالیت های تروریستی در داخل ایران و انبوهی دلایل دیگر باعث شده است که در میان گروه‌های سیاسی بدیل جمهوری اسلامی، سازمان مجاهدین خلق دارای کمترین محبوبیت در داخل کشورباشد .
وضعیت امروز چندان روشن نیست، اما روشن است که اعضای این گروه در مقایسه با روشنفکران دینی، مارکسیست‌ها، نیروهای ملی، فعالان حقوق بشر، فعالان زن، و فعالان دانشجویی کمترین حضور را در فضای گفتمان عمومی در داخل و خارج کشور دارند (به طور مثال در حوزه کتاب، مقالات و یادداشت‌ها و تولید فرهنگی و هنری).
اما این گروه به خاطر ادعای داشتن نیروهای مبارز در عراق و قدرت لابی‌گری در اروپا و آمریکا همیشه به عنوان یک بازیگر سیاسی مطرح بوده است و برخی از گروه‌های سیاسی ذی نفوذ در اروپا و آمریکا به این گروه به عنوان بدیلی برای حکومت نگاه می‌کرده‌اند.
با بسته شدن کمپ اشرف ، سازمان مجاهدین خلق یکی از سرمایه‌های محوری خویش را از دست داده است. اکنون پرسش آن است که این جریان از اینجا به کدام سو حرکت خواهد کرد؟ چالش‌های عمده این سازمان در شرایط امروز کدامند؟
زندگی در انزوا و درون یک گروه اجتماعی بسته که از خانه‌های تیمی در دهه پنجاه شروع و به شکل بزرگ تر آن به صورت کمپ اشرف خود را متبلور ساخت مجاهدین را به کنار گذاشتن ایده جنبش های توده ای و در آمدن در چارچوب یک فرقه بسته مذهبی ـ مافیایی به واسطه نوع و روش‌های مبارزه کشاند . پیگیری مشی مسلحانه برای مبارزه و عدم پیروی از منطق مبارزات غیرخشونت‌آمیز حتی پس از تحویل سلاح در سال ۲۰۰۳ از سویی و پیروی از نظریه امت و امامت شیعه یا رهبری فره مند که مستلزم شیفتگی و خودسپاری پیروان به رهبر است از سوی دیگر در کنار تمامیت طلبی رهبر مجاهدین و ضعف های اخلاقی و سیاسی او ، مجاهدین را از یک سازمان سیاسی به یک فرقه بسته مذهبی ـ مافیایی تبدیل کرد .
مجاهدین خلق هنوز تحولات درون نظام سیاسی ایران و دینامیسم این تحولات را جدی نمی‌گیرند. نکته‌ای که در اینجا به طور کلی مغفول مانده فاصله آهنگ تحولات مجاهدین خلق با آهنگ تحولات اجتماعی و سیاسی در ایران است .
غیر از تاریخ پر از فراز ونشیب و اشتباهات راهبردی مجاهدین خلق (هم پیمانی با یک دیکتاتور قصاب در شرایط جنگی علیه کشور و نگرش منفی اکثریت مردم ایران به سازمان و سیاست‌هایش در دهه شصت به واسطه این اشتباه) عواملی وضعیت امروز آنها را پیچیده ساخته است:

دول ایران، عراق، ایالات متحده و برخی دولت‌های اروپایی، سازمان ملل، مردم کوچه و بازار ایران، فعالان سیاسی خارج کشور، و اعضا که در نفاط مختلف دنیا پراکنده‌اند ، افکار عمومی اپوزیسیون و مخالفانی که در دو دهه اخیر در خارج از کشور رشد و نضج یافته‌اند و عموماً نگرشی منفی به مجاهدین خلق دارند و نیز درگیری با قوانین درون کشورهای مختلف اروپایی ، ایالات متحده، و عراق که این سازمان را تروریستی می‌دانند و به عنوان سازمان و یک هویت جمعی نمی‌پذیرند.

اما مسئله ای که مهم ترین موضوع برای پیگیری است وضعیت مبهم اعضای اسیر در داخل تشکیلات مجاهدین است .مقامات بین المللی باید بدانند كه چالش های آنها تا روزی كه سران مجاهدین به اعضا اجازه ندهند كه برای آینده خود تصمیم بگیرند ، ادامه خواهد داشت و متاسفانه آن روز معین نیست.

درگذشته رهبری مجاهدین خلق از اجازه دادن به بیشتر ساكنان برای تقاضای پناهندگی یا صحبت كردن با نمایندگان كمساریای عالی پناهندگان بدون حضور مسئولان مجاهدین خلق سر باز زده است .اعضای مجاهدین خلق كه در حال حاضر در كمپ لیبرتی به مانند گروگان نگه داشته می شوند ، سزاوار ترحم و همدردی هستند. جامعه بین الملل باید نگران سرنوشت آنها باشد چرا كه عملا آنها هیچ نماینده ای ندارند و سران مجاهدین هرگز صدای واقعی آنها را به گوش نهادهای بین المللی نخواهند رساند.نزدیك به هشتاد درصد اعضای مجاهدین، بر خلاف میلشان در كمپ نگه داشته می شوند.
در مثلث مجاهدین – عراق – جامعه بین الملل ، حكومت عراق نقش خطیری بازی می كند چرا كه سازمان بیش از سی سال است كه بخشی از خاك سرزمینش را اشغال كرده است ، مقامات و مردم عراق شدیدا مخالف حضور نیروهای خارجی در كشورشان هستند و بدیهی است كه عراق دیگر برای مجاهدین جای مناسبی نیست .
تصور كنید که اعضای سازمان مجاهدین خلق شرایط پناهندگی بگیرند یا بتوانند به دلخواه خود به ایران و نزد خانواده شان باز گردند یا در كشور سومی اقامت گزینند، چه بر سر همه آن سالهای شستشوی مغزی و نشست های انتقادی و خود انتقادی و آموزه های برادر مسعود خواهد آمد؟ چه بر سر ماهیت و موجودیت مجاهدین خلق خواهد آمد؟ آیا بدون ظرف ایدئولوژیكی به نام اشرف یا لیبرتی می توان سه هزار نفر عضو را همچنان تحت كنترل سیستم مغز شوئی رجوی ها داشت یا باید فاتحه رجوی و سازمانش را خواند؟
شهروز تاج بخش
آلمان

_______________________________________________________

جایگاه زنان در اندیشه مجاهدین

شهروز تاج بخش

06.03.2014

نزدیک شدن به ۸ مارس ، روز جهانی زن بهانه ای شد که هرچند کوتاه به نقش زنان در فرقه رجوی و نوع نگاه وبرخورد این جریان به مسئله '' زن '' بپردازم.آنچه اکنون و بیشتر از هر زمان مورد تاکید و تصریح زنان جدا شده از سازمان است حمل تضاد حاصل از نمایشات بیرونی سازمان از زن، در مقابل آن حقیقت ایدئولوژیکی است که از درون زنان سازمان را هزار بار بدتر و مشمئزکننده تر از مناسبات استثماری و سرمایه داری و قرون وسطایی به بردگی و استثمار و استحمار و استبداد کشیده است. در حالی که در جوامع یادشده زن ها تنها اسباب و ابزار استثمار جنسی و فیزیکی هستند، در مناسبات مجاهدین از تمامی ظرفیت ها و قابلیت های بالقوه و بالفعل زنان سوء استفاده می شود. حقیقت این است که نمی توان تصویر و چشم اندازی فراتر از آن چیزی که سازمان برای آزادی مردان قائل است برای زن های آن نیز متصور شد و این نه به معنای اعطا یا احقاق حقوق فردی و آزادی انسان که درست در نقطه مقابل آن و در سرشت آن مفهومی تنیده است که رجوی به عنوان فلسفه رهایی در دستگاه ایدئولوژیکی اش تبیین می کند. از نظر رجوی آزادی و رهایی به طور عام برای هر مجاهد خلق و به صورت خاص برای هر زن مجاهد خلق جز با پذیرش انقیاد و بندگی و بردگی تمام و کمال به عنصر بیرون از خودش اساسا نمی تواند مفهوم مادی و عینی به خود بگیرد. آن عنصر بیرون از خود نیز در دستگاه رجوی کسی جز رهبری عقیدتی نیست.

نقد این نگرش حداقل از دو زاویه حائز اهمیت است. یکی پذیرش جنبه های صرفا ایدئولوژیکی این برداشت است که در عمل فرد را از صورت انسانی آزاد و مخیل به ابزاری کاملا ایدئولوژیک و خشونت طلب تبدیل می کند و در وضعیت دیگر همین ساختار انسان را برده فرد دیگری همچون رجوی می کند. در شق اول آن زن در وجود امثال ندا حسنی تبلور ایدئولوژیکی پیدا می کنند و خود را به آتش می کشند و در شق دیگر می توان به شورای رهبری مجاهدین اشاره نمود. این دو سر ظاهرا متناقض، آبشخور تفکر واحدی هستند که اصل و اساس اش را بی ارادگی و پذیرش طوق بندگی یکسره به رهبری تعریف می کند. اینکه این معجون ترکیب شده از ظالمانه ترین سیستم های قبیله ای و عشیره ای تا پیچیده ترین روش های برده داری مبتنی بر مغزشویی و تغییر هویت فردی، چگونه می تواند خود را در صف مقدم جنبش های حامی زنان در جهان جا بزند، جای سخن دارد. واقعیت این است که آنچه رجوی ها را در این مهم پیش می برد، تمرکز پیوسته بر آن جنبه های پیدا و بیرونی از مظالمی است که در کشورهای پیشرفته و همچنین عقب مانده بر زنان می رود. رجوی ها در واقع نیمی از حقیقت را می گویند و نیمی را در مناسبات پیچیده و همچنین هزارتوی تعابیر و شعارهای تبلیغاتی خود در نقد آنچه اظهر من الشمس است، مدفون می کنند.

به زعم رهبری عقیدتی مجاهدین موجودات بی مقداری هستند که باید با سختی و آموزش نشانه های زنانگی شان را محو کنند تا جایی که نشود جنسیت آنها را تشخیص داد. مسعود رجوی بر خلاف آن جنبش های مدنی در غرب نه تنها در پی احقاق حقوق مدنی زن ها نیست که در نقطه مقابل با بهانه کردن ایدئولوژی و مشتقات آن می خواهد همان تتمه آزادی ها و حقوق زنان را از بیخ و بن نابود و به جای آن زن یله و رها شده از هر نظم و التزام را به عنوان مدل ایدئولوژیک جایگزین کند. این زن ایدئولوژیک ماهیتا جز وابستگی تمام عیار به ایدئولوژی مولود ذهن بیمار رهبری حق دیگری ندارد و حقیقت تلخ تر و شاید ناباورانه تر اینکه به زعم رجوی آنچه تا کنون به عنوان حقوق زن احیا شده، حائل ها و موانعی است که او را از جوهره و قابلیت های ایدئولوژیکی اش کنده و به انسان معمولی تبدیل کرده است. زن آرمانی رجوی در نهایت نه تنها چیزی افزون تر از گذشته ندارد که بر عکس آن دستاوردهای اجتماعی مبارزات چند قرن گذشته را نیز با محاط شدن ایدئولوژیکی از دست می دهد.

در حقیقت واکاوی علل جدایی تعدادی از کادرهای با سابقه زن مجاهدین و تامل در بررسی انتقادی مناسبات درونی ، نوع و ماهیت نگرش رهبر عقیدتی به زن و جایگاه او در مناسبات درون تشکیلاتی ، نشانه ای از ضرورت اخلاقی مقاومت در برابر زور و تجاوزگری رهبر عقیدتی مجاهدین وبیان صریح و شفاف درونمایه ی قصه ی شورای رهبری زنان در میان دار و دسته ی رجوی است .

پر واضح است رهبری مجاهدین در ساختـار ذهن خویش و تفکر فرقـه ای که ترویج دهنده ی آن در دنیای معاصر است تاکنون به معنای راستین آزادی و رهایی زن پی نبرده است . انسان در هر شرایطی می‌تواند آزادی خود را محقق سازد ، منتها این " اختیار" بهایی دارد که انسان آگاه و امروزی باید برای پرداختن آن آماده باشد. اما آیا رهبر عقیدتی مجاهدین در حالی که به باور و اعتقاد کادرهای تشکیلاتی زن مجاهدین ، خود درگیر و گرفتار " بن بست های روحی و معضلات اخلاقی " است ، می تواند تصویری عمیق ، تامل انگیز و ژرف بینانه از رهایی و آزادی زن ارائه دهد؟

این پرسشی ست که کادرهای زن و جدا شده ی مجاهدین با تکیه بر مشاهدات ، شرح خاطرات و تجربه های درازمدت خویش بدان پاسخ منفی می دهند.

بیجهت نیست که رهبری سازمان غیبتی ۱۱ساله میکند و نمیتواند دردی از دردهای بی درمان سازمان را دوا کند وبیجهت نیست که سازمان اصرار دارد که هرنوع جابجایی را بصورت جمعی انجام دهد زیرا از همین نکته وحشت دارد که مبادا در این جابجایی ها ظرف کنترل نیرویی بشکند ومهار کنترل زنان از دستش خارج شود وصدای سرکوب شده زنان به گوش همگان برسد.

به امید آزادی همه زنان از قید و بند اسارت و دست یافتن آنان به حقوق حقه خود خصوصا کسانی که در کمپ اشرف در اسارت فیزیکی و ذهنی قرار دارند.

شهروز تاج بخش
آلمان

_______________________________________________________________________________

گفتگوی شهروز تاج بخش با تلویزیون مردم درباره سرنوشت سازمان مجاهدین در اروپا بعد از فروپاشی قلعه اشرف

( قسمت دوم )

این جریان علیرغم ویترین تبلیغاتی فریبنده اش و علیرغم اینکه دم از دمکراسی میزنه در درون خودش بغایت غیر دمکراتیک و غیر انسانی عمل میکنه

http://www.youtube.com/watch?v=b9evReZHrKw

لینک به قسمت اول

شهروز تاجبخش

20.02.2014

تاج بخش : تمام اینها رو که کنار هم میذاریم این نتیجه رو به ما میده که اورسوراواز امروزه میره که یک جایگزینی برای اشرف باشه ، با تمام تعاریف و با تمام شکل و محتوایی که اشرف داشت . یعنی نیروهایی که تحت مغزشویی قرار میگیرند و یک تشکلات فرقه ای و با اهداف تروریستی . خب این مسئله وقتی در عراق وجود داشت ، تبعاتش و پس لرزه هاش خیلی گسترده نمیشد به  طور خاص بعد از سقوط دولت صدام هرچند دخالت میکردند در امور داخلی عراق و سعی میکردند که اوضاع رو به هرج ومرج بکشونند اما دامنه اش محدود بود .

 اما وقتی که در دل اروپا بخواد شکل بگیره چه فاجعه هایی که به بار میاره .و این مسئله ای هست که شهروندان اروپایی هم اون رو بر نمیتابند و همین چند وقت پیش بود که تظاهراتی در اور صورت گرفت با حضور شهروندان فرانسوی با حضور دانشجوها و جوانان فرانسوی که مخالفت کرده بودند با حضور این تشکیلات در اورسوراواز. وا .قعیت این هست که تا روزی که مجاهدین میتونند در اینجا حضور داشته باشند وبا صرف هزینه های زیاد کسانی که در پیرامون قلعه اور هستند رو بخرند و سیستم رو توسعه بدهند ، این تهدید وجود داره و این تهدید بزرگی هست .

تمام مسئله این هست که مشخص بشه که  این جریان علیرغم ویترین تبلیغاتی فریبنده اش و علیرغم اینکه دم از دمکراسی میزنه در درون خودش بغایت غیر دمکراتیک و غیر انسانی عمل میکنه .و من تاکید دارم که این جریان یک فرقه با تمام تعاریفش هست ، وقتی که این موضوع رو ما بتونیم جا بندازیم که چه غده سرطانی داره اونجا رشد میکنه و به طور خاص مردم فرانسه بهتر بشناسند این فرقه رو میتونند جلوش رو بگیرند . چرا که این جریان دست بر نمیداره از خشونت .

 همین چند روز پیش بود که اینها در قالب قطعنامه پایانی یک اجلاسی تهدید کردند به ترور و حض'ف فیزیکی مخالفین و منتقدینشون و امروزه روز این مسئله غیر قابل قبوله و کسی نمیتونه به سادگی این کارو بکنه .اما خب مجاهدین روشهای خودشون رو دارند و سعی میکنند با خشونت به اهدافشون برسند و فکر میکنند  که این موضوع جواب میده .

این که اورسوراواز داره با حضور خانم رجوی به جایگزینی برای اشرف تبدیل میشه خطرناک هست و باید این قلعه برچیده بشه .من ، ما مخالف فعالیت هیچ گروهی نیستیم . از نظر من مجاهدین هم میتونند فعالیت های مسالمت آمیز خودشون رو داشته باشند ولی  این که یک قلعه ای و یک تشکیلاتی داشته باشند که بخواهند اون رو به مرکز فرماندهی ترور و خشونت تبدیل بکنند این پذیرفته نیست .و واقعیت هم اینه که اگر مجاهدین بخواهند به زبان دمکراسی حرف بزنند و دست از این رویه خشونت طلبانه بردارند ، جایی در بین نیروهای سیاسی خارج کشور نخواهند داشت .

 چرا که همیشه تکیه مجاهدین بر سلاح بوده بر مبارزه قهر آمیز بوده و اگه بخواهند از این کوتاه بیان باید از خیلی مسائل دیگه هم کوتاه بیان . چون که مجاهدین تمام این سالیان به دنبال استفاده از روشهای خشونت آمیز بودند و در واقع تمرینی برای دمکراسی نداشته اند ، اگر از این موضوع کوتاه بیان حرفی برای گفتن نخواهند داشت و جایی در جوامع سیاسی ایرانیان خارج کشور نخواهند داشت و باید بروند و ته صف بایستند ومجاهدین هم هیچ جایی نمیروند مگر اینکه هژمونی با اونها باشه .

پس مسئله این هست که اهمیت اورسوراواز مشخص بشه چرا که ممکنه در ظاهر ممکنه یک جایی باشه که فقط در اون یک سری جلسات برگزار میشه و محل اسکان تعدادی هست چراکه مجاهدین همیشه ویترین بیرونی شون رو خوب رنگ و لعاب میدن و همه پسند میکنند اما در پس پرده این ظاهر سازی ها داره یک مرکز فرماندهی مخوفی شکل میگیره که قبل از هر چیز تهدیدی هست برای شهروندان اروپایی

_____________________________________________________________________________________

گفتگوی شهروز تاج بخش با تلویزیون مردم درباره سرنوشت سازمان مجاهدین در اروپا بعد از فروپاشی قلعه اشرف

( قسمت اول )

مجاهدین از ابتدا یعنی از روزی که رجوی وارد فرانسه شد و قلعه اور سور اواز رو بنیان گذاری کردند ، اونجا رو تبدیل کردند به پایگاهی برای فرماندهی عملیات ترور و مرکزی که کنترل میکرد خط خشونت رو در اروپا

http://www.youtube.com/watch?v=b9evReZHrKw

شهروز تاجبخش

18.02.2014

سربی : آقای تاج بخش بهتون خوش آمد میگم ،سلام می کنم واین شما و این هم بینندگان و شنوندگان تلویزیون مردم ، بفرمایید که چه فکر می کنید شما در مورد سرنوشت سازمان مجاهدین دراروپا پس از فروپاشی کمپ اشرف ؟

تاج بخش : بله من هم سلام میکنم خدمت شما آقای سربی و بینندگان عزیز و محترمتون .در واقع این مسئله ای هست که خیلی بهش پرداخته شده ولی در عین حال همیشه جای بررسی بیشتری داره .بهتره قبل از اینکه به این موضوع بپردازیم به صورت مختصر نگاهی اجمالی به وضعیتی که الان سازمان در اون قرار داره بندازیم .بعد از فروپاشی کمپ اشرف به نوعی دست مجاهدین خالی شد د ر حالی که با بهانه های مختلف سعی می کردند اشرف رو حفظ بکنند به دلایل مختلفی که قبلا بحث شده از جمله اینکه نگه داشتن این نیروها تحت یک سیستم بسته تشکیلاتی میتونی کمک کنه اکه این نیروها همچنان تحت مغزشویی باقی بمونند و از طرف دیگه این نیروها یک خیل عظیمی از منتقدین بالقوه سازمان هستند که اگه پاشون به دنیای آزاد برسه می تونند بساط رجوی و مسائلی که در درون تشکیلات هست رو افشا بکنند و همه این دلایل رو که کنار هم بگذاریم به علاوه این که سالها است که مجاهدین با تکیه بر اشرف و با تکیه بر این شیچه تروریستی و خشونت طلبانه ، هر صدایی که خواستار تغییر دموکراتیک در ایران بوده رو سرکوب کردند ، اپوزیسیون غیر خشونت طلب رو سرکوب کردند و تمام اینها با پشتوانه اشرف و نیروهایی که به زعم مجاهدین  می تونند تغییر دهنده باشند در اون فضای بسته صورت گرفته است

به همین دلایل مجاهدین تمام تلاش خودشون رو کردند که قلعه اشرف برچیده نشه و هزینه بسیار سنگینی هم از جیب نیروها پرداخت کردند .ولی با تمام این اوصاف همیشه اینجور بوده که وقتی سنبه پر زوره مجاهدین کوتاه میان و این بار هم کوتاه اومدند و اشرف رو تخلیه کردند و به کمپ لیبرتی رفتند .

من نمیخوام خیلی به این موضوع اشاره بکنم چون موضوع بحث من چیز دیگه ای هست اما حالا میبینیم که بعد از منتقل شدن فرقه رجوی به کمپ لیبرتی ، بخشی از نیروها به اروپا منتقل شدند . حدود ۲۰۰ نفر ۲۱۰ نفر به آلبانی منتقل شدند ، حدود ۸۰ نفر آمدند آلمان و یک سری نیروهای دیگه هم رفتند ایران و هر کدوم به نوعی از این تشکیلات جدا شدند . پس واقعیت اینه که ظرف لیبرتی توان ماندگاری نداره . خب سازمان که میخواد نیروها رو در عراق نگه داره به تمام دلایلی که گفتیم و از طرفی شرایط بین المللی و شرایط عراق به نوعی هست که امکان این وجود نداره .جدای این که سازمان تمام تلاشش رو خواهد کرد که این نیروها رو به هر قیمت در اونجا نگه داره و باز هم بهای بیشتری از اونها بگیره و لی اخیرا هم بحث این بود که دولت آمریکا فشار بذاره که رومانی همه اونها رو یکجا قبول کنه که این موضوع رو به جای خودش بحث خواهم کرد .

اما مسئله ای که وجود داره این هست که تشکیلات سازمان در عراق میشه گفت که تموم شده است .یعنی صرفا مثل یک جسد بیجانی می مونه که رجوی داره اون رو دنبال خودش می کشونه و اون رو همه جا نمایش میده و سعی می کنه که باز هم خطش رو با اون پیش ببره و باز هم با پشتوانه این جسد مرده دهان مخالفینش و منتقدینش رو ببنده .

اما مسئله این هست که در شرایطی که وجود داره چه سیستمی داره جایگزین اشرف میشه ؟

شما میبینید که مجاهدین این همه سال از جیب نیروهای اسیر  برای حفظ کردن اشرف هزینه کردند و الان اونها باید یک جایگزینی براش پیدا بکنند .ما  باید نگاهی بندازیم به وضعیتی که مجاهدین در اروپا دارند . من نمیخوام خیلی به سالهای گذشته برگردم ، مجاهدین از ابتدا یعنی از روزی که رجوی وارد فرانسه شد و قلعه اور سور اواز رو بنیان گذاری کردند ، اونجا رو تبدیل کردند به پایگاهی برای فرماندهی عملیات ترور و مرکزی که کنترل میکرد خط خشونت رو در اروپا .خب این روند ادامه پیدا کرد و در یک مقطعی اونها اومدند به عراق و بعد از جنگ اخیر آمریکا و عراق و سرنگونی صدام ، خانم رجوی با حدود ۲۰۰ ، ۳۰۰ نفر از نفرات اصلی تشکیلاتشون دوباره اومدند به اروپا وفرانسه و در واقع یک پروسه جدیدی از فعالیت قلعه اور سور اواز شروع شد .من ترجیح میدم که بحثم رو متمرکز کنم بر قلعه اور سور و مناسباتی که اونجا وجود داره و تاثیری که میتونه بر شرایط بیرون بذاره .

بعد از اون عملیات بزرگ ۱۷ ژوئن انجام گرفت که به دستگیری مریم رجوی  وتعداد زیادی از کسانی که در اور سور اواز بودند انجامید و دادگاهی که هنوز در جریان هست و اخیرا قاضی پرونده اعلام کرد که قرار هست که به زودی نتیجه دادگاه رو پس از ۱۱ سال اعلام بکنند و این جای امید داره که به محکومیت کشیده بشه .با این نگاهی که به گذشته داشتیم میبینیم که در اورسوراواز که محل اقامت مریم رجوی هست  اتفاقاتی در حال رخ دادن است   و به نوعی اورسوراواز تبدیل شده به جایگزینی برای اشرف یا میره که تبدیل بشه به جایگزینی برای اشرف .خبرهایی که از درون قلعه اورسوراواز میرسه حاکی از این هست که مناسباتی که در درون تشکیلات اشرف بود در اونجا هم داره اعمال میشه و حتی شدیدتر . یعنی نشستهای غسل هفتگی که وجود داره ، نشستهای عملیات جاری که وجود داره ، کسانی که اونجا هستند نمیتونند تردد آزادانه داشته باشند در عین حالی که اینها در مرکز دنیای آزاد هستند و در یک نگاه ساده خب تصور میشه که میتونند اگه بخواهند بیان بیرون ولی واقعیت اینه که چفت و بست تشکیلاتی که مجاهدین حتی در قلعه اورسور اواز در نزدیکی پاریس بوجود آوردند این امکان رو نمیده و مناسبات داخلی این قلعه همون مناسبات داخلی مجاهدین هست و شدیدتر .

خب این مسئله ای هست که ما اگه بخواهیم اون رو مورد بررسی بیشتر قرار بدیم و فاکت هایی که به بیرون درز میکنه رو کنار هم قرار بدیم میبینیم که به لحاظ ساختاری و تشکیلاتی و مناسباتی ، این قلعه تبدیل شده به بدیلی برای اشرف . و از طرف دیگه هم خب بحث کردیم که وضعیت مجاهدین در عراق ، وضعیت ماندگاری نیست و با هر بهایی بالاخره باید اونجا رو ترک کنند .

سؤالی که پیش میاد اینه که در این شرایط ، مجاهدین کجا رو به عنوان مرکز فرماندهی بعد از اشرف قرار میدن و چرا ؟

در این مورد که اورسوراواز داره مجاهدین رو به دلیل خاص حضور مریم رجوی مدیریت و کنترل میکنه که حرفی نیست ولی مسئله اینه که آیا این موضوع مشکلی پیش میاره و آیا در جایی که به مهد دمکراسی شهرت داره اونها میتونند فعالیت خشونت طلبانه ای رو سازماندهی کنند یا نه ؟

خب قضایای ۱۷ ژوئن و خودسوزیهایی که به  دستور خانم رجوی انجام شد یک نمونه بارزی هست که مجاهدین دست از اندیشه خشونت طلبانه خودشون بر نمیدارند .و در حالی تمام سعیشون رو میکنند که با لابیهایی که علیرغم هزینه های هنگفت همشون هم سوخته اند و تاثیری ندارند ، خودشون رو یک نیروی دمکراتیک و تاتیر گذار در آینده ایران نشون بدهند ولی در محتوا هنوز مجاهدین به خشونت معتقدند .یعنی جا به جا که نگاه میکنید ، فاکتهایی میبینید که این سازمان دست از این اندیشه برنداشته و سازمان و جریانی که تا بن استخونش به خشونت معتقد هست ، چطور میتونه داعیه دار تغییر دمکراتیک در ایران باشه و چطور میتونه داعیه دار اپوزیسیون بودن باشه در حالی که در درون خودش مینیمم های دمکراسی رعایت نمیشه و وجود نداره .

خب تمام تلاش مجاهدین این بوده که در سالیان گذشته قلعه اورسوراواز رو گسترش بدهند ، چه به لحاظ فیزیکی و چه به لحاظ تشکیلاتی و بنیان هاش رو قوی بکنند که برای روز مبادا بشه یک پایگاهی برای فعالیتهای تروریستی این فرقه در اروپا .خب به عنوان نمونه شما توجه بکنید چند وقت پیش خانم رجوی نشست هایی رو برگذار میکردند در اورسوراواز با ویدئو کنفرانس هایی با فرماندهان گروه های شبه نطامی که در سوریه میجنگند و با اعلام حمایت و اعلام همبستگی .خب شما ببینید اینها نمیتونند از این اندیشه دست بردارند و در واقع بنیان و شالوده این جریان بر خشونت نهاده شده .و باز همین چند وقت پیش بود که در جلسه ای که با حضور خانم رجوی برگذارشد ، خانم رجوی در بیانیه پایانی این  "کنوانسیون " ! ، اعضای جداشده و منتقدین رو رسما تهدید کردند و رسما خط کار مشخص کردند برای سرکوب و حذف مخالفین و منتقدینشون .خب مگر مخالفین و منتقدین این سازمان چه سلاحی در دست دارند غیر از حرفشون ،غیر از قلمشون ، غیر از افشای واقعیت هایی که دیدند و مسائلی که سعی میکنند اون رو همونجوری که بوده و خیلی مواقع حتی کمتر به بیرون نشون دادن و ینکه همه بدونند که مجاهدین گروهی نیستند که بشه به اون دل بست و در واقع یک فرقه تروریستی ـ مافیایی هستند که حتی در اروپا به دنبال خشونت و به دنبال حذف منتقدین خودشون هستند .

ادمه دارد ...

http://www.youtube.com/watch?v=b9evReZHrKw

______________________________________________________